Συμπληρωματικά στοιχεία για τη θρησκευτικότητα του Δ. Σολωμού.

Μετά από το κουίζ του Θέμη, ώρα για λίγη δουλίτσα.

Δίνουμε σήμερα λίγα στοιχεία συμπληρωματικά για τη θρησκευτικότητα του Δ.Σολωμού,

όπως αυτή συμπεραίνεται τόσο από στοιχεία του βιογραφικού του

όσο και από κρίσεις μελετητών του έργου του.

Τα στοιχεία αυτά τα "αλιεύουμε" από ομιλία της φιλολόγου Ρουκανά -Αμπελά,

που δόθηκε στο λόφο του Στράνη, στη Ζάκυνθο, το 2007,

και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημέρα τση Ζάκυθος ".

" Είναι γεγονός, ότι έχουν ασχοληθεί κάποιοι με την θρησκευτικότητα του μεγάλου Επτανήσιου ποιητή και γράφτηκαν ορισμένα έργα για την επίδραση της Αγίας Γραφής στο έργα του, ιδεολογική και λογοτεχνική, μολονότι ο Δημαράς υποστηρίζει ότι « μας είναι ανεπαρκώς γνωστοί, γιατί δεν έχουν μελετηθεί οι θρησκευτικές πηγές του άεργου του».

Πράγματι βαθιά ιδεαλιστής ο Διονύσιος Σολωμός αλλά και βαθιά θρησκευόμενος.

Η σχέση του με την θρησκεία ήταν καρπός μια ζωντανής και δημιουργικής πίστης,

που έτρεφε από μικρός προς τον Χριστιανισμό.

Ο Δημήτριος ο αδελφός του ποιητή, μας διηγόταν στο Δεσιάζη

ότι ο Διονύσιος από μικρός σύχναζε στο ιερό του ναού της γειτονιάς του.

Είχε μάθει απ’ έξω τους ψαλμούς του Δαβίδ, τους θρήνους του Ιερεμία,

το βιβλίο του Ιώβ και το Άσμα Ασμάτων, από το οποίο είχε εμπνευσθεί πολλά

από τα Ιταλικά του τραγούδια. Σε μεγαλύτερη ηλικία διάβαζε τον Απόστολο

στην Παναγία των Κομούτων. Χαρακτηριστικό της βαθιάς ευσέβειάς του

κατά τους παιδικούς του χρόνους αναφέρεται,

ότι κάποια μέρα επιστρέφοντας από τον ναό ρωτήθηκε από τον κόντε Σολωμό,

τον πατέρα του. «παιδί μου που ήσουνα προτού γεννηθείς;»

και ο Σολωμός απάντησε αδίστακτα και με παρρησία «εις τον νουν του Θεού».

Είναι λοιπόν γεγονός ότι ο Διονύσιος Σολωμός ήταν από μικρός αφιερωμένος στο Θεό. Ο χριστιανισμός ζούσε μέσα του σαν αξία αληθινή, πίστευε στη θρησκεία όχι με τυπικότητα . Άλλωστε είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδινε

όταν κάποιος του εξέφραζε την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός.

¨Αν δεν υπάρχει Θεός, τι υπάρχει;¨
Στα 1850 σε μια ψυχική ανάλυση που επεχείρησε στο Σολωμό ο φίλος του Μάντζαρος αναφέρει… «Αισθάνεται ζωηροτάτη την θρησκεία διότι με τρεις αγάπες τροφοδοτεί την ψυχήν του,

με την του Θεού, την του πλησίον και πάσης χριστιανικής αρετής.

Είναι έτοιμος οποτεδήποτε να αισθανθεί τον θάνατο του σώματος,

μαντεύων τον ωραίο κόσμο που τον περιμένει.

Τον διακατέχουν η αγνότης, η ταπεινότης, η γαλήνη, η φιλανθρωπία.
Κατά τον Ν. Τομαδάκη καθηγητή της Βυζαντινολογίας

ο Διονύσιος Σολωμός «συνεκινείτο εκ της παιδικής ήδη ηλικίας από την Ορθόδοξο Εκκλησίαν

και η Ορθοδοξία τον είχε φέρει πλησίον προς την λόγιαν παράδοσιν».
Αλλά και ο λόγιος μοναχός Στρατούλης βεβαιώνει ότι «από μικρός μέχρι τελευταίας του πνοής ήταν αφοσιωμένος εις τον Θεόν και εκ της Ιεράς Δέλτου της Νέας Διαθήκης

και μάλιστα εκ της αποκαλύψεως , εξήντλει τας ποιητικάς του εμπνεύσεις».

Το συναίσθημα αυτό σκιαγραφώντας ο Λίνος Πολίτης παρατηρεί:

«Αυτό που ξεχωρίζει στο Σολωμό πιο πολύ από τις ποιητικές ή καλλιτεχνικές του αρετές, είναι η βαθιά θρησκευτικότητα και η σταθερή απόλυτη πίστη.

Ο Σολωμός ήταν μια βαθιά συνείδηση θρησκευτική που βρίσκει και διαισθάνεται κάτω από τυχαία περιστατικά το αόρατο νήμα που τα συνέχει και τα αιτιολογεί,

που αισθάνεται μέσα στη φύση, την παρουσία δηλαδή ενός Θεού».

Ο Νικόλαος Τομαδάκης βαθύς γνώστης του Σολωμού όπως προαναφέραμε,

έγραφε το 1949: «Ο Εθνικός μας ποιητής ήταν θρησκευόμενος Έλλην.

Αυτό δεν είναι τίποτα νέον, ούτε ημπορεί να θεωρηθεί αποκαλυπτικόν.

Ο Διονύσιος Σολωμός εγεννήθει ορθόδοξος, ανετράφει εις τους κόλπους της Εκκλησίας και ηκολούθησε την πίστη των Πατέρων του.

Εις αυτή την πίστην ηύρε πηγάς έμπνευσης.

Μάρτυς το έργο του, η ποίησις του η οποία δονείται από θρησκευτικό συναίσθημα».
Το ίδιο υποστηρίζουν όλοι οι μελετητές και βιογράφοι του.

Κανείς δεν αμφισβήτησε την χριστιανική έμπνευση στην κοσμοθεωρία του. "

Εσείς, εκτός από το απόσπασμα 2[19], το οποίο και ελέγξαμε,

ως προς τα στοιχεία που μας παρέχει, τα σχετικά με τη θρησκευτικότητα του ποιητή,

σε ποια άλλα σημεία του Κρητικού θα σταματούσε η κριτική σας ματιά;