Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Οι ερωτήσεις του ΚΕΕ για το Αμάρτημα


Σε δύο διδακτικές ώρες θα τελειώσουμε το Βιζυηνό. Είναι η κατάλληλη στιγμή, αν συνυπολογίσουμε και τις αργίες που ακολουθούν αυτή την εβδομάδα, να δούμε τις ερωτήσεις που ενδεικτικά δίνει το ΚΕΕ για το διήγημα.
Σας τις "περνάω" εδώ, κοιτάξτε τις - έχετε κάποιες μέρες καιρό. Και, ως συνήθως, ρωτήστε τις απορίες σας είτε εδώ είτε στην τάξη. Επίσης: Επιχειρήστε να απαντήσετε όποια απ'αυτές θέλετε.


Στοιχεία που αφορούν στο συγγραφέα, λογοτεχνικό περιβάλλον και λοιπά γραμματολογικά στοιχεία:

1. Στο αφηγηματικό έργο του Γ. Βιζυηνού είναι έντονη η επίδραση τόσο της γενέθλιας θρακικής υπαίθρου όσο και της φαναριώτικης και ευρωπαϊκής παιδείας του. Μπορεί να επιβεβαιωθεί αυτό το δεδομένο μέσα από το συγκεκριμένο διήγημα;
2. Ο Γ. Βιζυηνός έχει χαρακτηρισθεί «ψυχογραφικός και δραματικός πεζογράφος». Ενισχύει αυτήν την άποψη το εξεταζόμενο διήγημα; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας.
3. Όπως επισημαίνουν οι μελετητές του είδους, κυρίαρχο δομικό στοιχείο του διηγήματος είναι η αφηγηματική έκθεση ενός γεγονότος με συντομία και λιτότητα, ώστε να μεταδοθεί αμέσως μια εντύπωση.Επιβεβαιώνεται πλήρως αυτή η αρχή στο διήγημά μας; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
4. Ο Παλαμάς, αναφερόμενος στα διηγήματα του Βιζυηνού, σημειώνει ότι ο συγγραφέας «ρέπει προς την μυθιστοριογραφίαν». Συζητήστε αυτό το σχόλιο σε συσχετισμό με την προηγούμενη ερώτηση.
5. Μεταξύ των παραγόντων που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη του διηγήματος γύρω στα 1880, αναφέρεται και η επιρροή της λαογραφίας. Τεκμηριώνεται αυτή η άποψη στο παρόν διήγημα;
6. Τα διηγήματα του Βιζυηνού έχουν ανθρωποκεντρική λειτουργία. Αυτό που ενδιαφέρει τον συγγραφέα είναι να προβάλει τον άνθρωπο μέσα από τις πράξεις και τα συναισθήματά του. Επαληθεύεται αυτή η κρίση στο συγκεκριμένο διήγημα;
7. Στα διηγήματα του Βιζυηνού οι λιγοστές περιγραφές αποτελούν «οργανικά μέρη της αφήγησης». Οι περιγραφές του συγκεκριμένου διηγήματος επιβεβαιώνουν την άποψη αυτή;
8. Ποια στοιχεία του περιεχομένου και της αφήγησης δίνουν στο κείμενο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα;

Α΄ Διδακτική ενότητα
(«Άλλην αδελφήν δεν είχομεν... και εκράτησεν μόνον εμέ πλησίον της»)
2.1. Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):


1. Τι εντύπωση σας δημιουργεί ο τίτλος του διηγήματος;
2. Πώς περιγράφει ο αφηγητής την ιδιαίτερη στοργή της μητέρας προς την Αννιώ και πώς δικαιολογεί αυτή την αδυναμία;
3. Ποιο είναι το βασικό αφηγηματικό μοτίβο (leitmotiv) μέσω του οποίου προωθείται η δράση στο πρώτο μέρος του διηγήματος; Τι συναισθήματα προκαλεί στον αναγνώστη;
4. Πώς διαγράφεται ο χαρακτήρας της Αννιώς και σε ποια κυρίως σημεία του κειμένου φαίνεται η αγάπη της για τα αδέρφια της;
5. Να αναφερθείτε στη γλώσσα του διηγήματος. Ποιες είναι οι επιλογές του συγγραφέα στα μέρη που διηγείται και στα διαλογικά μέρη; Ποιο αισθητικό αποτέλεσμα προκύπτει από αυτή τη γλωσσική ποικιλία;
6. Ποια είναι η οπτική γωνία της αφήγησηςκαι πώς λειτουργεί στην πρόσληψη του έργου από τον αναγνώστη;

2.2. Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:

1. Ποιες πληροφορίες δίνει ο αφηγητής για τα οικογενειακά του πρόσωπα καθώς και για τις μεταξύ τους σχέσεις στην πρώτη παράγραφο του διηγήματος;
2. Πώς προβάλλεται σ’ αυτήν την ενότητα ο οικογενειακός και κοινωνικός ρόλος της γυναίκας; Να απαντήσετε σε αναφορά με συγκεκριμένα χωρία.
3. «Η μητρική στοργή ενίκησε τον φόβον της αμαρτίας. Η θρησκεία έπρεπε να συμβιβασθεί με την δεισιδαιμονίαν». Να σχολιάσετε το χωρίο:
α) ποιες δυνάμεις συγκρούονται,
β) ποια θέση παίρνει ο αφηγητής,
γ) ποια είναι η προσωπική σας άποψη στο θέμα αυτό.
4. Όταν η μητέρα ρώτησε την Αννιώ ποιο από τα δυο αδέρφια της θέλει να μείνει μαζί της στην εκκλησία, εκείνη απάντησε: «Ποίον από τους δύο θέλω; Κανένα δεν θέλω χωρίς τον άλλο. Τα θέλω όλα τα αδέρφια μου, όσα και αν έχω». Να χαρακτηρίσετε τη στάση της Αννιώς απέναντι στα αδέρφια της, συγκρίνοντάς την με εκείνη της μητέρας της.
5. Με ποιες διαδοχικά ενέργειες προσπαθεί η μητέρα να βοηθήσει στη θεραπεία της Αννιώς;
6. Ποιες λαϊκές αντιλήψεις σχετικές με τις μακροχρόνιες αρρώστιες ανιχνεύονται στην ενότητα;

Β΄ Διδακτική ενότητα
(«Ενθυμούμαι ακόμη ... εγλύτωσεν από τα βάσανά του»)
2.1. Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):


1. Στα διηγήματα του Βιζυηνού ο κλειστός χώρος βρίσκεται σε άμεση συνάρτη-ση με το δράμα. Ισχύει αυτή η άποψη και για «Το Αμάρτημα της μητρός μου»; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
2. Ο Βιζυηνός ξέρει «να κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να σκορπίζει πρόωρες «ενδείξεις» που η σημασία τους θα φανεί αργότερα». Επιβεβαιώ-νεται αυτή η άποψη στο κείμενό μας;
3. Στην ενότητα αυτή ο αφηγητής αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο: Με ποια επιχειρήματα μπορεί να υποστηριχθεί αυτή η άποψη;
4. Ο αφηγητής αισθάνεται ενοχή καθώς βιώνει τη σύγκρουση ανάμεσα στην αγάπη για την άρρωστη αδελφή του και την πίκρα για τη στέρηση της μητρικής στοργής. Σε ποια σημεία του κειμένου φαίνεται αυτή η σύγκρουση;
5. Με ποιους αφηγηματικούς τρόπους «υφαίνει» ο συγγραφέας την κορύφωση του δράματος που σχετίζεται με την αρρώστια της Αννιώς;
6. Να εντοπιστούν οι αναδρομές (ή αναλήψεις = αναφορές σε προτερόχρονα) που διακόπτουν την ευθύγραμμη ροή του αφηγημένου χρόνου.
7. Στο Αμάρτημα της μητρός μου υπάρχουν φράσεις που «αποβλέπουν στο να υπογραμμίσουν τη διάσταση ανάμεσα στον ώριμο αφηγητή και στην παιδική συνείδηση που προσλαμβάνει τα συμβάντα». Ποιες φράσεις μέσα στο κείμενο επιβεβαιώνουν αυτή την επισήμανση;

2.2. Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:

1. Πώς επηρεάζει ψυχολογικά τον αφηγητή ο εσωτερικός χώρος της εκκλησίας;
2. Ποια είναι η άμεση αντίδραση του αφηγητή όταν ακούει την προσευχή της μητέρας του; Πώς τη δικαιολογείτε;
3. Ποια εξωπραγματικά και μαγικά στοιχεία ενσωματώνονται στη διήγηση και τι ρόλο παίζουν στην πλοκή του έργου;
4. Με ποια επίθετα χαρακτηρίζεται ο συνθέτης του μοιρολογιού; Να σχολιάσετε το περιεχόμενό τους.
5. Να συγκρίνετε τα συναισθήματα του αφηγητή όπως αυτά παρουσιάζονται τη νύκτα στην εκκλησία και τη νύκτα στο σπίτι. Ποια διαφορά παρατηρείτε; Πώς δικαιολογείτε αυτήν την διαφοροποίηση;
6. Ποια χωρία σ’ αυτή την ενότητα προοικονομούν το θάνατο της Αννιώς;
7. «Το καημένο μας το Αννιώ! εγλύτωσεν από τα βάσανά του!» Τι συναισθήματα εκφράζει ο αφηγητής και πώς τα ερμηνεύετε;

Γ΄ Διδακτική ενότητα
(«Πολλοί είχον κατηγορήσει την μητέρα μου... και απηρχόμην εις τα ξένα»)
2.1. Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):


1. Με ποιες τεχνικές ο συγγραφέας επιτυγχάνει τη σύντμηση του πραγματικού χρόνου της διάρκειας των γεγονότων;
2. Πώς λειτουργεί ο αφηγητής στις δυο υιοθεσίες;
3. Πώς λειτουργεί ο ανοικτός χώρος στα συναισθήματα του αφηγητή;
4. «Μη μου φέρετε τίποτε, έλεγεν η μήτηρ μου, ... Ο Γιωργής ήμην εγώ. Και την υπόσχεσιν ταύτην την είχον δώσει αληθώς, αλλά πολύ προτύτερα. Ήτο καθ’ ήν εποχήν...». Μπορείτε να διακρίνετε τα τρία επίπεδα του χρόνου;
5. Ποιο επεισόδιο μέσα σ’ αυτήν την ενότητα απαλλάσσει τον αφηγητή από την αγωνία αν τον αγαπά η μητέρα του, και πως το αξιολογείτε;

2.2. Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:

1. Ποια στάση παίρνουν οι αδερφοί του αφηγητή απέναντι στις δυο υιοθεσίες; Να βρείτε τα σχετικά χωρία.
2. Πώς σχολιάζει ο αφηγητής τη δυσφορία των αδερφών του για την τακτική της μητέρας να υιοθετεί κορίτσια;
3. Ποια στοιχεία αντλούμε απ’ αυτήν την ενότητα για το εθιμικό της υιοθεσίας στη Θράκη;
4. Να συγκρίνετε αυτήν την ενότητα με την προηγούμενη. Ποιες διαφορές παρατηρείτε ως προς το ψυχολογικό κλίμα της αφήγησης;
5. Ο αφηγητής δε γνωρίζει για ποιο λόγο η μητέρα του υιοθετεί κορίτσια. Βρίσκεται «σε πλάνη» ως προς τα κίνητρα αυτής της πράξης. Τι συναισθήματα γεννά στον αναγνώστη αυτή η άγνοια του αφηγητή;



Δ΄ Διδακτική ενότητα
(«Η μήτηρ βεβαίως ... αλλ’ ισχυρού τινος φόβου»)
2.1. Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):

1. Πώς λειτουργεί στο κείμενο η εμπλοκή του αφηγητή στα γεγονότα;
2. Ποιες αναδρομικές και πρόδρομες αναχρονίες υπάρχουν στην ενότητα και πώς λειτουργούν αισθητικά;
3. Με ποιες εικόνες αισθητοποιούνται «αι πικρίαι» της μητέρας για τον ξενιτεμένο της γιο;
4. Να επισημάνετε τις εκδηλώσεις έκπληξης και αγωνίας των προσώπων καθώς και τη λειτουργία τους στο κείμενο.
5. Σε ποια σημεία της ενότητας διακρίνετε αισθήματα ενοχής του αφηγητή απέναντι στη μητέρα του;
6. Μπορείτε να εντοπίσετε το δραματικό στοιχείο που υπάρχει στο περιεχόμενο και στον τρόπο αφήγησης;
7. Πώς υπηρετεί την εξέλιξη του μύθου η σύγκρουση μητέρας και γιου για την υιοθετημένη κόρη;

2.2. Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:

1. «Παραμόνευεν εις τους δρόμους, ερωτώσα τους διαβάτας μη με είδον πουθενά». Σε ποια συναισθηματική κατάσταση βρισκόταν η μητέρα;
2. Ποια είναι η αντίδραση της μητέρας στις διαδόσεις εις βάρος του γιου της και πώς την ερμηνεύετε;
3. Ποια συναισθηματική κατάσταση του αφηγητή ανιχνεύεται στη φράση: «Δόσ’ του πίσου αν μ’ αγαπάς»;
4. «Όχι δεν είναι ξένο το παιδί είναι δικό μου»: Τι είναι αυτό που κάνει τη μητέρα να θεωρεί «δικό της παιδί» την Κατερινιώ, αν και είναι υιοθετημένο;
5. Ποιο είναι το πρότυπο της ιδανικής γυναίκας για τον αφηγητή, όπως αναδύεται μέσα από την περιγραφή της ιδανικής αδελφής;
6. Να περιγράψετε τις ψυχικές διακυμάνσεις της μητέρας, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής της με τον αφηγητή για το Κατερινιώ.
7. «Και το έκαμεν ο Θεός τέτοιο, δια να δοκιμάση την υπομονή μου, και να με σχωρέση»: Πώς δικαιολογεί η μητέρα την υποχρέωσή της να αναθρέψει ένα «ανάξιο» παιδί;

Ε΄ Διδακτική ενότητα
(«Η μήτηρ μου εκρέμασε την κεφαλήν ... και εγώ εσιώπησα»)
2.1. Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):


1. Ποιος είναι ο ρόλος της εγκιβωτισμένης αφήγησης στην εξέλιξη του μύθου;
2. Με ποια εκφραστικά μέσα αισθητοποιεί ο συγγραφέας τα αισθήματα ενοχής της μητέρας;
3. Πώς λειτουργούν τα θαυμαστικά που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στη σκηνή της συνειδητοποίησης του θανάτου του βρέφους;
4. Το ρήμα «κουράζομαι» επαναλαμβάνεται, σε διάφορους τύπους, τέσσερις φορές. Ποια είναι η λειτουργία του;
5. Τα συναισθήματα του αφηγητή - παιδιού προς την Αννιώ αλλά και η συμπεριφορά των γονέων του προς αυτόν δίνονται μέσα από την οπτική γωνία της μητέρας. Γιατί, κατά τη γνώμη σας, ο συγγραφέας επέλεξε αυτήν την τεχνική;
6. Τι δηλώνει η σιωπή του αφηγητή στο τέλος του διηγήματος;
7. Πώς συνδέεται το τέλος του διηγήματος με τον τίτλο του;

2.2. Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:

1. «Τι φωνάζεις έτσι βρε βώδι;»: Ποιοι λόγοι υπαγορεύουν αυτήν την αντίδραση του πατέρα;
2. «Η αμαρτία είναι αμαρτία»: Πώς αντιλαμβάνεται η μητέρα την αμαρτία;
3. Γιατί η μητέρα θεωρεί την «παίδεψι» από την Κατερινιώ «παρηγοριά κι ελαφροσύνη»;
4. Πώς ερμηνεύεται τελικά η ανάγκη της μητέρας να υιοθετεί κορίτσια;
5. Ο αφηγητής πιστεύει στο «απρομελέτητον και αβούλητον του αμαρτήματος της μητρός». Ποια είναι η δική σας άποψη;
6. Λυτρώνεται τελικά η μητέρα από τις ενοχές; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.
7. Θα θεωρούσατε τη μητέρα τραγικό πρόσωπο; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μία ερώτηση και θα σας απαντίσω στην τελευταία (αν δεν κάνω λάθος-αυτή με το αν η μάνα είναι ή όχι τραγικό πρόσωπο).
Επειδή μνήμη καλή ούτως ή άλλως δεν έχω, για να υπάρξει τραγικό πρόσωπο θα πρέπει οι θεατές να φτάσουν στην κάθαρση?
Ξέρω πως οι τραγικοί ήρωες είναι αυτοί που εξαθλιώνονται από τη μοίρα, δεν είναι κύριοι της μοίρας τους, άλλοι είναι αυτοί που κοινούν τα νίματα στη ζωή τους (είτε λέγονται θεοί αυτοί, είτε ανώτερες δυνάμεις κτλ..) και όσο και αν παλεύουν οι ίδιοι στο τέλος καταστρέφονται.
Οι τραγικοί ήρωες επίσης παλεύουν για την απόδοση της δικαιοσύνης, η οποία στο τέλος πάντα αποδίδεται, ακόμα και αν χρειαστεί ο ήρωας να θυσιαστεί γι'αυτο.
Οι θεατές-αναγνώστες στην κάθαρση φθάνουν με την απόδοση της δικαιοσύνης.
Στην προκειμένη όμως δεν πιστεύω πως υπάρχει δικαιοσύνη, αφού η μάνα πληγώνεται ξανά και ξανά από τις αδικίες της ζωής και καταστρέφεται (αλλά εγώ δικαιοσύνη δεν βλέπω, καθώς δεν νιώθω και την παραμικρή ανακούφιση, που πιστεύω πως θα 'πρεπε να νιώσω αν έφτανα στην κάθαρση.)
Εφόσον λοιπόν υπάρχει έλλειψη δικαιοσύνης, και εάν όσα ανέφερα παραπάνω είναι σωστά και ισχίουν, δεν θα υπάρξει και κάθαρση..'Αρα η μάνα δεν είναι τραγικό πρόσωπο.
Το συμπέρασμα μου βγήκε συνεπαγωγικά.Αν, λοιπόν, κάποια από τις προκείμενες μου δεν είναι έγκυρη ή αληθής, το συμπέρασμα μου δεν είναι ορθό.
Τελικά η ιδεολογία κ μεθοδολογία είναι ίδια με αυτή των μαθηματικών...αν έχεις κάνει λάθος σε κάτι θα βγει σίγουρα και λάθος αποτέλεσμα..
Τέλοσπάντων, επειδή εγώ δεν είμαι Αριστοτέλης και επειδή δεν θυμάμαι κ κάποιες μικρές λεπτομεριούλες στον ορισμό του τραγικού προσώπου, σας δίνω την ανασφαλή αυτή απάντησή μου και μας λέτε εσείς την σωστή. :)
-Στέφη

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πω!πω!
Με τσάκισες!
Η ώρα πήγε δύο για να κοιμηθείς!
Θα βάλω φραγή από τα μεσάνυχτα και μετά, μου φαίνεται. Ή θα βάλω προειδοποίηση με μαύρα, του φόβου, γράμματα,στο μπλογκ μας, "ΤΟ ΞΕΝΥΧΤΙ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ" κι άλλα τέτοια.

Λοιπόν, τραγική μανούλα η Δεσποινιώ;
Λίγα βιαστικά και τα υπόλοιπα σε ανάρτηση που θα γίνει αύριο-μεθαύριο:
Τα τραγικά πρόσωπα:
-συγκρούονται με υπέρτερες δυνάμεις ( Μοίρα, θεία Δίκη θεούς...)
-συγκρούονται υπερασπιζόμενοι ηθικές αξίες και χαρακτηρίζονται από ηθικό μεγαλείο
-πορεύονται από την άγνοια στη γνώση
-περιπλέκονται σε αντιφατικές καταστάσεις, τρομερά διλήμματα, αδιέξοδα, υφίστανται τις συνέπειες αυτών των καταστάσεων ( ενοχή, ψυχική οδύνη, μοναξιά, συντριβή)
-μέσα απ' αυτό τον αγώνα κατακτούν την ηθική ελευθερία.
Εννοείται πως ακριβώς επειδή τα βάζουν με υπέρτερες δυνάμεις επιδίδονται σε έναν αγώνα μοναχικό . Ο τραγικός ήρωας αγωνίζεται μόνος. Κι ο αγώνας αυτός τον καθαίρει, μια κάθαρση στην οποία "συμμετέχει", μέσα από τη μέθεξη, κι ο θεατής.

Θα έλεγα, λοιπόν, να το παίρνεις ανάποδα, λίγο πιο πονηρά: Αν συγκεντρώνει κάποια βασικά στοιχεία απ' αυτά ένα πρόσωπο, τότε μπορείς να το θεωρήσεις τραγικό. Η μάνα, εδώ, τα βάζει με κάτι δυνατότερο απ' αυτή. Αγωνίζεται, αγωνίζεται μόνη, υφίσταται τις αμείλικτες συνέπειες.

Ζητήματα, βέβαια, η κάθαρση (για λύτρωση ούτε λόγος), καθώς και οι ηθικές αξίες που εμπνέουν τον αγώνα.
Μπορούμε, ωστόσο, να ισχυριστούμε πως υπάρχουν στοιχεία τραγικού στο πρόσωπο της μητέρας.

Αυτά τα ολίγα για την ώρα και θα τα ξαναπούμε σε επόμενη αναρτησούλα.
Καλή ξεκούραση Παρασκευής, Σαββάτου, Κυριακής.

ΥΓ. Για τον ορισμό του τραγικού (στην αρχαία τραγωδία..) στο περσινό βιβλίο της Αντιγόνης, σελ. 15.

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχα
Το προχθεσινό ξενύχτι το 'χω κάνει πολλές φορές για να προλάβω να διαβάσω.
Και ιδίως για τη λογοτεχνία που μ'αρέσει σαν μάθημα αρκετά πιστεύω το αξίζει!
Τελοσπάντων, θάλασσα τα 'κανα πάλι στην απάντηση!
Άρα η μάνα είναι εν μέρει τραγικό πρόσωπο?υιοθετεί κάποια χαρακηριστικά, αλλά σε κάποια άλλα διαφέρει...
Επίσης, εσείς δεν μας είχατε πει πως οι ήρωες του Βυζηινού ποτέ δεν λυτρώνονται, δεν υπάρχει κάθαρση στα έργα του?(αλλιώς το άκουσα στο φροντιστήριο)
Η μητέρα παλεύει να εξιλεωθεί, αλλά δεν κταφέρνει τίποτα. Παρουσιάζει τη δυστυχία ενός ανθρώπου που όσο και να προσπαθεί, στο τέλος δεν καταφέρνει τίποτα απολύτως. Η μάνα είναι καταδικασμένη να πεθάνει χωρίς να βρει ησυχία μέχρι το τέλος, πνιγμένη στις τύψεις. Και ο αναγνώστης κλείνει το βιβλίο με μια κοτρώνα να του πλακώνει το στήθος...
-Στέφη

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Βρε Στέφη,
Τι ώρα είναι αυτή; Είσαι και τώρα ξύπνια; Πότε τελικά κοιμάσαι;;

Ναι, έχει στοιχεία τραγικού προσώπου η μάνα. Είπαμε. Θα κάνουμε και μία αναρτησούλα συμπληρωματική.

Η τελευταία παράγραφος του διηγήματος είναι λίαν εύγλωττη σχετικά με το θέμα της λύτρωσης. Πόσω μάλλον η τελευταία φράση.
Είναι από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να υποθέσω τι άλλο σχολιασμό μπορεί να άκουσες για το σημείο αυτό, δηλ. για το θέμα της λύτρωσης ή όχι της μητέρας.

( Στέφη, βγάλε την κοτρώνα από πάνω σου, τελείωσε η ανάγνωση:-) )

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας!
Επειδή (ξανά)κάνω επανάληψη στον Βιζυηνό, θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση:τι εννοούμε όταν ψάχνουμε το δραματικό στοιχείο στο περιεχόμενο και στον τρόπο αφήγησης;

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ. στο παραπάνω σχόλιο...η Στέλλα είμαι :-)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στέλλα, καλησπέρα,

Αν είναι να ΞΑΝΑκάνεις επανάληψη στο Βιζυηνό, καλά πάμε!
Λοιπόν, κοίτα: Το δραματικό στοιχείο ξέρεις πως αναφέρεται στη δράση (<δρω). Η ερώτηση του ΚΕΕ αναφέρεται στο απόσπαμα όπου (μέσα σε αναδρομή) ο Γιωργής πρώτα προσφέρεται ως μοναδικό στήριγμα στη μητέρα του και μετά της αρνείται τη βοήθειά του ("Δος το πίσου το Κατερινιώ"), αλλά και στην αρχή της αποκάλυψης του φοβερού μυστικού.

Δραματικά στοιχεία είναι αυτά που σχετίζονται με την εξέλιξη της πλοκής, τη δράση των ηρώων, αυτά που εντείνουν και προχωρούν τις σκηνές του έργου. Κύριο στοιχείο δραματικού κειμένου είναι ο διάλογος, η διαλεκτική που εμπεριέχει δράση προσώπων, αλλά και η κατασκευή του σκηνικού όπου θα κινηθούν τα πρόσωπα. Τα ίδια τα πρόσωπα και οι συγκρούσεις τους, εσωτερικές και εξωτερικές.
Στο περιεχόμενο συναντάς αποκαλύψεις, δεδομένα που θα οδηγήσουν σε άλλα, καινούρια και θα έχουν αντίκτυπο σε όλους τους ήρωες, συναισθήματα που κι αυτά προκαλούν εντάσεις εσωτερικές και εξωτερικές.
Όλα αυτά υπάρχουν στο απόσπασμα. Ολοζώντανος διάλογος, με γλώσσα ζωντανή, με πλούσια στίξη, με σχολιασμό ζωηρό απ' τον αφηγητή.
Αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, πρόσωπα που μεταβάλλεται η θέση τους, που η στάση τους επηρεάζει τα άλλα κλπ.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση των ηρώων/αφηγητών ζωντανεύει εμπειρίες τους και κινητοποιεί το συναισθηματικό κόσμο των συνομιλητών και ακροατών τους.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα δραματικό περιεχόμενο σ' αυτά που λέγονται, στα δεδομένα της αφήγησης και τρόποι (διάλογος, πρόσωπα, σκηνικό, γλώσσα, απρόοπτα..) που προσδίδουν μια δραματική πυκνότητα στο απόσπασμα.

Ελπίζω κάπως να συνεννοηθήκαμε! :-) ( Αν όχι ή αν υπάρχουν κι άλλα, εδώ είμαστε!)

Καλό απόγεμα και καλή συνέχεια!

Ανώνυμος είπε...

ΓΕΙΑ ΣΑΣ !! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΑΣ , ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ Κ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ . ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ . ΕΙΜΑΙ Κ ΓΩ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ Κ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΑΣ . ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ !!!!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ανώνυμη,

Με τη Λάρισα αυτό το μπλογκ έχει αποκτήσει στενούς δεσμούς!:-)

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια - την ευγένειά σου και την καλοσύνη σου δηλώνουν.

Καλή συνέχεια στο διάβασμά σου και, αν δεν τα ξαναπούμε, καλή επιτυχία στο τέλος της διαδρομής. ( Αν και η επιτυχία κρίνεται από την πορεία και όχι μόνο από το τέλος..)

Αν έχεις κάποια απορία, εδώ είμαστε:-)