Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Για την ποίηση της Πολυδούρη


Προτού εξετάσουμε το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη που είναι στην εξεταστέα μας ύλη, ας δούμε πώς γίνεται η πρόσληψη του έργου της από όσους το έχουν μελετήσει. Παρατίθενται εδώ λίγα χαρακτηριστικά αποσπάσματα και σε άλλη ανάρτηση θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Ας τονίσουμε, πάντως, πως όλοι συγκλίνουν σε κάποια χαρακτηριστικά του έργου της Μ.Πολυδούρη, τα οποία τελικά είναι κι αυτά που το οριοθετούν.


*** "Τα αισθήματα επίσης είναι γνωστά, μάλλον ένα και μόνο αίσθημα: ο έρωτας και μάλιστα ο πιο γνήσια γυναικείος αισθηματικός έρωτας με τις αποχρώσεις της μελαγχολίας, νοσταλγίας, περιπάθειας, τρυφερότητας, θανάσιμης απελπισίας (…) Ο έρωτας από αισθηματική πληρότητα ξεπερνάει τον ίδιο το χώρο του αισθηματισμού και γίνεται δύναμη, που μεταμορφώνει την ύπαρξη, μέσα στο λαμπρό φως μιας μυστικής γέννησης" ( Γιώργος Θέμελης)

*** "Είναι λυρική και όχι μόνον υπό την γραμματολογικήν έννοιαν"
( Τέλλος Άγρας)

*** "(…) η Πολυδούρη έχει κατά βάθος κάτι το δαιμονικά ανυποχώρητο. Παρόμοια με τον Καρυωτάκη, θηρεύει κι εκείνη με τον τρόπο της το απόλυτο, που γίνεται μάλιστα στην περίπτωσή της πιο τελεσίδικα ανέφικτο, καθώς ο ασίγαστος ερωτισμός της τη σπρώχνει τελικά να το εντοπίσει στη μορφή του αυτόχειρα ποιητή, όταν ο θάνατος τον είχε κάνει απλησίαστο, ώσπου δεν της μένει πια παρά "στου έρωτα την άγρια καταιγίδα να ιδεί να μετρηθούν γι' αυτήν θάνατος και ζωή".
( Κώστας Στεργιόπουλος)

*** Η λυτρωτική λειτουργία της ποίησης βοηθά την Πολυδούρη να βρει διέξοδο στο εκρηκτικό πάθος της, που εκδηλώνεται σε δύο άξονες, τον έρωτα και το θάνατο. Η ρομαντική της φύση την κάνει να αντιφάσκει, να αιωρείται ανάμεσα στη δίψα της για τον έρωτα και την ένταση της ζωής και νοσηρό, τραγικό προαίσθημα του θανάτου. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αντίφαση, η μεταφυσική βεβαιότητα ότι ο θάνατος πλησιάζει επιταχύνει και εντατικοποιεί τους ρυθμούς της ζωής, ώστε να ικανοποιηθεί η άπληστη ανάγκη για έρωτα (Γ. Χατζίνης).


*** Τα ποιήματά της παρουσιάζουν μια εικόνα ατημελησίας. Φθαρμένα υλικά, κοινότοπες εικόνες, κοινόχρηστες λέξεις, φλύαροι πλατειασμοί, αισθηματολογία, μελοδραματισμός, ελλιπής γλωσσική και στιχουργική επεξεργασία, τετριμμένη θεματολογία. Αυτό που διασώζει την ποίησή της είναι η γνησιότητα του πάθους της, που οδηγεί κάποιες φορές σε δραματικές κορυφώσεις ανεπανάληπτες, και η μουσικότητα του στίχου που αποδίδει τις συναισθηματικές μεταπτώσεις. Είναι η βάση της κατά τ ’άλλα ορμεμφυτικής και ανοργάνωτης ποιητικής της
(Κ. Στεργιόπουλος).

*** Η Μαρία Πολυδούρη υπήρξε γνήσιο παιδί των ιστορικών και αισθητικών παραμέτρων της εποχής της. Η στενή σχέση αλληλεπίδρασης, έως και ταύτισης, ζωής και έργου είναι θεμελιώδης αρχή των νεορομαντικών. Η σύνδεση ζωής και έργου κατά τη διαδικασία της ποιητικής σύνθεσης ήταν αυτονόητη για την Πολυδούρη. (elogos.gr)

*** Οι στίχοι της είν' ατημέλητοι και τους διακρίνει μελαγχολία, ρέμβη και διάθεση για φυγή. ( Έλλη Αλεξίου)

*** Δυο βιβλία που περιέχουν περισσότερο θάνατο από σελίδες... Έτσι όπως μας έρχονται από την ολοκληρωτική της νύχτα, έχουν την υποβλητικότητα ενός μεγάλου θρήνου... ( Ουράνης)

( Θα μπορούσατε να εντοπίσετε τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται και να τα συγκεντρώσετε σε ένα μικρό, δικό σας κείμενο, διακρίνοντας αυτά του περιεχομένου απ' αυτά της μορφής).

6 σχόλια:

Ε. Στάμου είπε...

Έπινε, κάπνιζε, τραγουδούσε, κυκλοφορούσε μόνη της τη νύχτα, γοήτευε, αγάπησε χωρίς όρια και χωρίς έλεος για τον εαυτό της, ξόξεψε τη ζωή της με γεναιοδωρία σ` ότι τη συγκινούσε. Κάπου διάβασα ότι η νεολαία της εποχής είχε πάθει πολυδουρίτιδα.

Με τις αναρτήσεις σου Διονύση κοντεύουμε να πάθουμε κι εμείς μανεσίτιδα. Πολλά συγχαρητήρια!!!

Ἅ λ ς είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΕ ΔΙΟΝΥΣΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :))

(και απο δω)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Λίτσα,
Έπινε;
Κάπνιζε;
Τραγουδούσε;
Γοήτευε;
Πω, πωωωωω. Τι πρότυπα θα φωτίσει η φωτισμένη ανάλυσή μου στην τάξη;! Είναι σίγουρο ότι δε θα έχουμε προβλήματα;;

Ε, ναι, Λίτσα. Η προσωποποίηση του πάθους και της συνειδητοποιημένης, όσο περίπου καμία στην εποχή της, γυναίκας. Ευαίσθητη και δεκτική στα ερεθίσματα της φεμινίστριας μαμάς της, γρήγορα υιοθέτησε τους τρόπους της. Βάλε και τον ιδεαλισμό και το ρομαντισμό της εποχής όπου βούτηξε βαθιά..
Κι όλα αυτά - και τόσα άλλα, παρέες, περιπλανήσεις, αντισυμβατικές συμπεριφορές.. - για τόσο λίγο χρόνο...

Καλό βράδυ

ΥΓ. Τη μανεσίτιδα, πρέπει να την αντιμετωπίζει κανείς έτσι όπως ορίζει η κατάληξή της: σα μια ασθένεια ( πρβλ. γαστρεντερίτιδα, αμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα -για να αναφέρουμε τις ελαφρύτερες μορφές...)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ευχαριστώ, Ειρήνηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!

KatoKallithiotis είπε...

Συγχαρητηρια...!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

KatoKallithiotis,
Είναι ωραίο 8 χρόνια μετά την ανάρτηση να τα λέμε!! Ευχαριστούμε :-)