Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδρου. Ερωτήσεις ΚΕΕ. Αναπλήρωση-9


Μπορείτε σήμερα να επεξεργαστείτε τις λίγες ερωτήσεις που προτείνει το ΚΕΕ για τη Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου, ελέγχοντας κάπως τον τρόπο με τον οποίο έχετε αντιληφθεί το ποίημα.

Δομή του κειμένου, επαλήθευση ή διάψευσης μιας κρίσης με βάση το κείμενο, εκ-φραστικά μέσα και τρόποι του κειμένου (υφολογική διερεύνηση, αφηγηματικές λειτουργίες, επιλογές του δημιουργού σε διάφορα επίπεδα γλωσσικής ανάλυσης):
1. Τι πετυχαίνει ο ποιητής με τον τόσο εκτενή και πλούσιο σε λεπτομέρειες τίτλο του ποιήματος;
2. Το ποίημα αποτελείται από δύο δυσανάλογες ως προς το μέγεθος στροφές. Ποιο είναι το περιεχόμενό τους και πώς συνδέονται μεταξύ τους2;
3. Με ποια εκφραστικά μέσα αποδίδεται παραστατικά ο «αναλγητικός» ρόλος της ποίησης;
4. Στο ποίημα διατυπώνεται μία επίκληση. Ποιος μιλάει και ποιον επικαλείται;

Σχολιασμός ή σύντομη ανάπτυξη χωρίων του κειμένου:
1. Ποια επίδραση έχει το γήρας στην όψη και την ψυχική διάθεση του Ιάσωνος;
2. Γιατί ο Ιάσων προστρέχει στην ποίηση;
3. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας τα φάρμακα της ποίησης; Πώς μπορούν να βοηθήσουν τον ήρωα στη μάχη του με τα γηρατειά;
4. «Που κάμνουνε - για λίγο- να μη νοιώθεται η πληγή»: Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η δράση των φαρμάκων της τέχνης της ποίησης είναι σύντομη σε διάρκεια;
5. Γιατί νομίζετε ότι χαρακτηρίζονται τα φάρμακα της ποίησης ως δοκιμές;

Περιμένω τις απορίες σας, τα σχόλιά σας.

Εργασία γραπτή: Τι πετυχαίνει ο ποιητής με τον τόσο εκτενή και πλούσιο σε λεπτομέρειες τίτλο του ποιήματος;

Τα υπόλοιπα από κοντά. Καλό βράδυ.

18 σχόλια:

stefie είπε...

Λοιποοοόν.
Παρατηρούμε πως ο τίτλος του ποιήματος είναι πολύ μεγάλος.
Είναι μάλιστα ένας από τους εκτενέστερους τίτλους ποιημάτων που έγραψε ποτέ ο Καβάφης.
Φυσικά το έκανε τελείως συνειδητά, αφού το ιστορικό άλλοθι αυτού του εσωτερικού μονολόγου περιορίζεται στον τίτλο.
Με απλά λόγια, ότι ιστορικές πληροφορίες θέλει να μας δώσει, τις δίνει στον τίτλο και μετά το ποίημα επικεντρώνεται στο γήρασμα του σώματος, το γύρασμα του προσώπου και την μελαγχολία που προκαλεί αυτό στον ποιητή.
Δίνοντάς τον τίτλο αυτό στο ποίημα αποσκοπεί σε πολλά πράγματα.
Πρώτα απ'όλα, ταυτίζει τον ποιητή Ιάσωνα Κλέανδρο με τον ίδιο. Η μελαγχολία του ποιητή είναι και δικιά του, το πρόβλημα που τον απασχολεί είναι στην ουσία δικό του.
Δεύτερον, ο Ιάσων Κλέανδρος δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Είναι επινόηση του Καβάφη. Το όνομα πάντως παραπέμπει σε άλλες λέξεις που σχετίζονται μέ το ποίημα(Ιάσων=ίαση-θεραπεία,Κλέανδρος=κλέος-δόξα+ανήρ)
Επίσης η Κομμαγηνή κάποτε ήταν ένα ανεξάρτητο κρατίδιο στη Συρία. Αργότερα καταλήφθηκε από τους Άραβες και έπαψε να υφίσταται. Το 595 μ.Χ είναι μία χρονιά κρίσιμη για την Κομμαγινή, η οποία τότε βρισκόταν στα τελευταία στάδια της "ζωής" της όπως και ο Καβάφης, ο οποίος λίγα χρόνια μετά τη συγγραφή του ποιήματος πεθαίνει (1921 γράφει το ποίημα και 1933 πεθαίνει). Όπως η πόλη με το πέρασμα του χρόνου παρακμάζει ωσότου να καταστραφεί, έτσι και ο ποιητής παρατηρεί τον εαυτό του να γερνάει, να φθήρεται, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιώνονται, μέχρι που στο τέλος φτάνει στον θάνατο..

Unknown είπε...

"νάρκης του άλγους δοκιμές" ετούτο το μπλογκ,η ποίηση βάλσαμο,η ήσυχη κι απλή κουβέντα ίαμα,όταν τριγύρω αλλαλάζουν κύμβαλα.
[υ.γ.τι όμορφη που είναι η Στέφη μας,τι αγαπητική σχέση δασκάλου κ'μαθήτριας!!!φως ιλαρό!]

stefie είπε...

Αχ κυρία Ζωγάκη, τι καλή!!

Unknown είπε...

αχ,καλή μου,πώς θα μπορούσαμε να υπάρχουμε χωρίς εσάς;θα ήταν η ζωοποιός μελαγχολία πεισιθάνατη κατάθλιψη ανίατων ανδρείκελων σε νεκραναστημένες Κομμαγηνές.[όχι πως απέχουμε και πολύ,ωστόσο η ομορφιά δεν έχει πει τον τελευταίο της λόγο.venseremos.hasta la victoria siempre.]
φιλιά κι ολάνοιχτες αγκαλιές

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στέφηηηη,
( Τώρα, εγώ, δηλ, πρέπει να διορθώνω;!)
Σχολιάζοντας τον τίτλο, θυμήσου να αναφέρεις το (πολλαπλό) "κέρδος" που έχει ο Καβάφης με το συγκεκριμένο τρόπο που τον έθεσε. Μιλάς για αντικειμενικότητα, καθολικότητα, διαχρονικότητα, αληθοφάνεια, πειστικότητα - στηρίζοντάς τα.

( Βλέπεις; Καλά τα λέτε με την κυρία Ζωγάκη. Σε μένα αφήνετε μονάχα τα άχαρα..)

Μια καληνύχτα για την ώρα.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Άννα,
Διαβάζω σήμερα - από 'δω κι από 'κει - το θυμό σου και δε φαντάζεσαι πόσο μοιάζει του δικού μου. Ακόμα κι αυτό το χώρο, που θα ήθελα να είναι των κοινών ονείρων, σκέφτηκα να τον καταργήσω. Πίκρα.
Απ' την άλλη υπάρχει κι ένα πεισματάρικο παιδί μέσα, που δε λέει να το βάλει κάτω, απίστευτα εμμονικά τραγουδάει το ίδιο τραγούδι. Κι όσο υπάρχει έστω και ένας αποδέκτης, δεν παρατάει το χαμόγελο.
Καλό σου βράδυ.

stefie είπε...

Κύριε Μάνεση,

Τι ακούω? Θα γκρεμίζατε έτσι απλά κάτι που με τόσο κόπο και μεράκι φτιάξατε?
Ε όχι, αυτό δεν θα σας αφήσω με τίποτα να το κάνετε.
Σίγουρα πολλές φορές αλλιώς φανταζόμαστε πως θα 'ναι τα πράγματα και άλλα συναντάμε τελικά μπροστά μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα παρατάμε. Επιμένουμε. Με επιμονή και πείσμα καταφέρνουμε τα πάντα.
Μην καταστρέφετε λοιπόν κάτι τόσο όμορφο.
Αυτό το blog για μένα είναι κάτι σαν μια μικρή επανάσταση, μια αντίδραση απέναντι στην καθημερινή ανοησία της ζωής που μας επιβάλλουν να ζούμε.
Και η υποτειθέμενη ελευθερία? Έχει πάει περίπατο.
Αντισταθείτε λοιπόν κύριε, μην τους κάνετε το χατήρι- σχολείο θέλουμε και ελευθερία, όχι φροντιστήριο, παροπιδισμό και υποκρισία.
Δυστυχώς πάντα η μάζα τίνει προς το εύκολο, ας είναι και λάθος αυτό..
Γίναμε ξαφνικά όλοι ψευτοεπαναστάτες χωρίς νόημα και αιτία, μην τυχόν και χάσουμε την καλή μας την πενθήμερη τον Ιανουάριο!
ΕΛΕΟΣ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.
Και πάντα από πίσω η ιδέα του "να τη βολέψω."
Και τα συμφέροντα.. Κλείνουν τα σχολεία και τα φροντιστήρια δεν χάνουν ευκαιρία. Εκεί, βρέξει χιονίσει, η ύλη να βγει, να αποδείξουμε πόσο οι μαθητές τα έχουν ανάγκη, πόσο άχρηστα είναι τα σχολεία και πόσο ανώφελο να συνεχίζουν να υπάρχουν. Βλέπεις, δεν τα χρειαζόμαστε-τα φροντιστήρια κάνουν πολύ καλύτερη δουλειά! Τα φροντιστήρια θα μας σώσουν και θα περάσουμε τις πανελλήνιες! Θα μας δώσουν τόνους σημειώσεις να παπαγαλίσουμε και να πάρουμε 20.
Τα φροντιστήρια θα μας κάνουν και ανθρώπους?

stefie είπε...

Έλεος, ξυπνήστε!! Ποια νεολαία που βράζει το αίμα? Ποια νεολαία που παλεύει για ένα καινούριο αύριο, ένα καλύτερο αύριο? Κρυμμένη μέσα στα φροντιστήρια είναι- δεν προλαβαίνει ούτε να ανασάνει, θα κάτσει να σκεφτεί κιόλας?
Σκέφτομαι άρα υπάρχω μαθαίναμε πέρυσι στη φιλοσοφία, και τι ωραία που ακουγόταν. Σκέψη εγώ δεν βλέπω.
ΠΡΟΒΑΤΑ σαν τη μοχούλα η νεολαία μας, πνίγεται από το σχοινί με το όμορφο "κόκκινον περιδέραιον" στο λαιμό, το περιδέραιο που σου φοράνε τα φροντιστήρια και εσύ χαίρεσαι που είσαι ο "εκλεκτός" που το φόρεσες.. Πρόβατο.
Φροντιστήριο: Μακροσκελείς έτοιμες ολόσωστες απαντήσεις. Μάθε τες παπαγαλία και τράβα γράψε εξετάσεις σύμφωνα με τη γνώμη σου και την κρίση σου κατά τ' άλλα.
Κάνουμε Πλάτωνα στο φροντιστήριο. Πόσο μεγάλη η ειρωνία? Πόσο μεγάλη ξεφτίλα?
"Ωραία, τα μάθαμε τα γράψαμε και τα ξεχάσαμε. Γι'αυτό τα μάθαμε άλλωστε (λένε οι μαθητές).."
Και τι καταλάβαμε? ΤΙΠΟΤΑ, αυτό.
Ζώα σαν όλα τα άλλα, ποια η διαφορά μας αναρωτιέμαι.
-Μελαγχολία Ευσταθίας Γιαννακοπούλου(το κανονικό και ολόκληρό μου όνομα-μπλιαχ), μαθήτριας σε απρόσωπες και ανελεύθερες εποχές εν Αθήναι, 2009 μ.Χ.-

stefie είπε...

*Μοσχούλα

Ἅ λ ς είπε...

Αχ στεφη, ποσο δικιο εχεις!τι ωραια τα λες!!!!
Μηπως θες να περασεις νομικη;;;;
Καλα θα τα πηγαινες :))

Κυριε Διονυση μη χαλασετε αυτο το μπλοκ! Μια χαρα τα παει, ειναι ο,τι καλυτερο!! Με ολα αυτα που κανετε δινετε κουραγιο και σε μας τους νεοτερους. Εχουμε αναγκη απο τετοια προτυπα... Και για σκεφτειτε πού θα σας βρισκω εγώ και όλοι οι αλλοι που είναι μακρια.. Α οχι οχι δε συμφωνω καθολου να μας "πεταξετε" ετσι απλα εξω από την "ταξη".
Προσέξτε θα κανω κόμμα με την Στεφη :).
Μην τα βάλετε κατω κε Διονυση...
Εγω θα ειμαι διπλα σας για καθε βοηθεια!!Ο μεγαλυτερος οπαδος σας και του μπλοκ!! Εξαλλου μια χαρα τα παει το μπλοκ δεν μπορω να καταλαβω γιατι περασε αυτην η ιδεα απο το μυαλο σας!!

Καλη σας μερα και με δυναμη να προχωρατε και να μην "χαλιεστε" για ανοησιες και για τα δεδομενα της εποχης μας!!Ετσι ειναι αλλα εμείς θελουμε να δωσουμε μια αλλη πνοη, μια ανασα ελευθεριας της εκφρασης και οχι μονο!!!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στέφη,
"Καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περισσότερα..", ο περσινός ποιητής μας. Κι όμως. Διανύεις τεράστιες αποστάσεις για να φτάσεις να καταλαβαίνεις τον άλλο, να "μη χρειάζονται περισσότερα". Διανύεις τεράστιες αποστάσεις για να φτάσεις στο απλό.
("Και να, αδελφέ μου που ΜΑΘΑΜΕ να κουβεντιάζουμε ήρεμα κι ΑΠΛΑ...")

Μα πώς, στο καλό, εσύ τα καταφέρνεις τόσο καλά; Πώς φτάνεις όχι μόνο να τα καταλαβαίνεις τόσο καλά, αλλά και να τα εκφράζεις τόσο εύγλωττα;
Δε συμφωνώ απλώς μ' αυτά που γράφεις. Συμφωνώ και με το πάθος που τα γράφεις. Και πιστεύω πως δεν είναι ούτε θέμα ηλικίας, ούτε θέσης. Θέμα απλής λογικής το βλέπω. Κι η στενοχώρια μου είναι που κάποιες φωνές σαν τη δική σου είναι σαν κραυγές πονεμένου ζώου (...συγγνώμη, ε;!) στην κοιμισμένη, στην υπνώττουσα πολιτεία.
Μία μία οι φράσεις σου, οι σκέψεις σου, ολοκάθαρες, κρυστάλλινες. Σε χαίρομαι. Πολύ.

Όσο για την πικραμένη διάθεση που υπαγορεύει υποχωρήσεις, τι ανακατεύεσαι κι εσύ, βρε παιδί μου, στην Άννα μιλούσα, γιατί παρακολουθείς τις ξένες συζητήσεις; :-)
Παρόλα αυτά, σε παραπέμπω στη δεύτερη παράγραφο της απάντησής μου στην Άννα:
"Απ' την άλλη υπάρχει κι ένα πεισματάρικο παιδί μέσα, που δε λέει να το βάλει κάτω, απίστευτα εμμονικά τραγουδάει το ίδιο τραγούδι. Κι όσο υπάρχει έστω και ένας αποδέκτης, δεν παρατάει το χαμόγελο."

Σιγά, έτσι εύκολα θα ξεχάσουμε τον περσινό μας αγαπημένο που έλεγε:"να λες ουρανός κι ας μην είναι" ;!

ΥΓ. Πάλι ξενυχτάς με τον υπολογιστή αγκαλιά. Πάλι θα τον στερηθείς, μου φαίνεται...:-)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

EiRiNi,
Βαδίζοντας σε άνυδρο τοπίο, καμιά φορά η δίψα σε λυγίζει. Χάνεις απ' τα μάτια σου το στόχο, σου είναι μακρινός κι ίσως αδιάφορος, το βλέμμα σου θολώνει. Λιποψυχείς.
Ευτυχώς, δεν πρόλαβα να το πάθω. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, θα βρεθώ κάποτε στη θέση να συμπαρασταθώ σ' ένα μαθητή μου και είναι ανάγκη, για να μην του λέω λόγια του αέρα, να έχω περάσει κι εγώ από ανάλογες διαδρομές.


Τα δεδομένα μας, μια και είσαι μακριά, δεν τα ξέρεις. Γίνονται κάποια πράγματα στο σχολείο που σε αρκετούς από μας έχουν προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση.
Αλλά, είπαμε, εντάξει! Θα προχωρήσουμε! ...Κι απ' όσο βλέπω...μαζί! :-))
Να είσαι καλά.

stefie είπε...

Ειρήνη,
χαίρομαι που είμαστε έχουμε τις ίδιες απόψεις.
Επιτέλους ένα άτομο που συνενοούμαστε μια χαρά.
Και ναι, το blog είναι τέλειο!
Όσο για τη νομική, δεν το σκέφτομαι καν.
1)Πολύ υψηλές βάσεις για μια μέτρια μαθήτρια σαν εμένα.
2)Επάγγελμα που ποτέ δεν θα μπορούσα να αγαπήσω, μέσα στη διαφθορά.


Όσο για εσάς κύριε Μάνεση,
διακινδυνεύω άσχημα να μου το ξαναπάρουν... Χθες πλακώθηκα με τη μάνα μου στις 3 και κάτι το βράδυ..
Τελοσπάντων, ελπίζω να είμαι τυχερή και να τη γλυτώσω!
Α, και ό,τι θέλετε είμαι κ εγώ εδώ, δίπλα σας :)
Και πραγματικά χαίρομαι που έχω καθηγητές σαν εσάς στο σχολείο. Ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν, θα σε στηρίξουν. Εσείς μου δίνετε φέτος το κουράγιο να προχωρήσω.
Εσείς και μόνο εσείς, ούτε οι γονείς ούτε το φροντιστήριο.
Άντε να ανοίξουμε το σχολείο (πρώτη φορά το λέω εγώ αυτό), μου έλειψε!

stefie είπε...

*To είμαστε έχουμε στην αρχή από λάθος.
Έχουμε σκέτο ήθελα να πω.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στέφη,
Σε πολλά επαγγέλματα υπάρχει διαφθορά. Εσύ να κοιτάξεις να κάνεις τη...διαφορά!:-)

Να τολμήσω να πω κάτι; Οσα και να νιώθεις πως σε χωρίζουν από τους δικούς σου, στο βάθος ξέρεις πόσο κοντά σου προσπαθούν να είναι. Εντάξει. Με τον τρόπο τους. Πιθανώς με έναν τρόπο που τώρα σε εκνευρίζει, που δεν εγκρίνεις. Όταν απομακρυνθείς από το πεδίο της τωρινής σου "σύγκρουσης", θα μπορέσεις να αντικρύσεις τη μεγάλη δεξαμενή αγάπης, θα συγχωρήσεις πολλά, θα ακουμπήσεις τρυφερά. Μπορεί αυτό να είναι πολύ μακριά. Αλλά γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποτε θα συμβεί;
Δεν ξέρω, επίσης, πόσο το πετυχαίνουν-εξαρτάται από πολλά, άλλωστε. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Πως το πόσο θέλουν να σου δώσουν κουράγιο, να σου δίνουν κουράγιο, να σε στηρίζουν, αυτό δε συγκρίνεται με τίποτα και με κανένα.
(Άσχετα αν με συγκινείς μ' αυτό που μου γράφεις κι αν, τελικά, είσαι εσύ που μου δίνεις κουράγιο:-) )

Λοιπόν, έχει έξοδο αυτό το σαββατοκύριακο;; Φιλιάααα.

stefie είπε...

Ίσως και να έχετε δίκιο...
Απλά οι γονείς τα βλέπουν όλα τόσο μονόπλευρα. Φοβούνται, αγωνιούν και για το καλό σου κάνουν ό,τι κάνουν. Απλά ώρες ώρες η πίεση πραγματικά δεν αντέχεται. Τους το λες ξεκάθαρα, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΕ ΠΙΕΖΕΤΕ- μα δεν το καταλαβαίνουν.. δεν καταλαβαίνουν πια είναι η πίεση. Ό,τι κι αν μου πάει στραβά δεν θα στενοχωρηθώ γι τον εαυτό μου, θα φοβηθώ μην στενοχωρήσω τους δικούς μου, μην τους απογοητεύσω, μην τους ντροπιάσω.. Εγώ απλά ξέρω πως αν κάνω ένα λάθος θα μάθω από αυτό και θα προσπαθήσω να μην το επαναλάβω. Οι γονείς ώρες ώρες δεν σε αφήνουν να ανασάνεις. Λένε ότι καταλαβαίνουν τις αγωνίες που περνάνε τα παιδιά τους γιατί και οι ίδιοι βρίσκονταν κάποτε στη θέση αυτή. Πόσο μου τη σπάει όταν το λένε αυτό.. Είναι οι σοφοί οι έμπειροι αυτοί, εμείς τα ανώριμα πιτσιρίκια που ακόμα δεν είμαστε ικανοί να κρίνουμε κάτι. Μα αν δεν προσπαθήσουμε, αν δεν φάμε μια-δυο-τρεις-τέσσερις φορές τα μούτρα μας, πώς θα μάθουμε? Προσωπικά πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος να μάθεις κάτι είναι να το βιώσεις. Οι γνώσεις μέσω εμπειριών είναι πάντα οι γνησιότερες και αυτές που όντως έχεις πλέον κατακτήσει. Είναι όπως στα μαθηματικά, όσο καλά κι αν ξέρεις τη θεωρία, αν δεν λύσεις ασκήσεις, δεν τα βάλεις κάτω στην πράξη και παλέψεις για το σωστό αποτέλεσμα δεν κάνεις τίποτα.
Εμένα οι δικοί μου πάντως κουράγιο δεν μου δίνουν. Ίσως να ακούγεται σκληρό. Με αγχώνουν. Όχι μόνο σε θέμα διαβάσματος, γενικά. Υπάρχουν στιγμές που είμαι χάλια. Εσείς το καταλαβαίνετε. Αυτοί γιατί όχι? Υποτίθεται πως με ξέρουν καλύτερα απ'όλους. Πως είναι δυνατόν να μην το καταλαβαίνουν?
Τέλοσπάντων, ναι,είχε έξοδο χθες μέσα στη βροχή, αλλά εντάξει.
Και η σημερινή Κυριακή ήταν αρκετά δημιουργική (έμαθα και το πρώτο κεφάλαιο μαθηματικών σε μια φίλη-είμαι πολύ στρίγκλα για δασκάλα..Μακάρι να είχα την υπομονή τη δικειά σας!)

Πέρασε η ώρα και αύριο έχουμε πρωινό ξύπνημα!
Σας καληνυχτίζω και μιλάμε!
Διορθώστε την από πάνω άσκηση με τα παράλληλα!
Φιλιά.

Ἅ λ ς είπε...

Stefie,
πραγματικα ετσι ενιωθα και γω περσυ. Δεν υπαρχουν στιγμες που λες ειναι κοντα μου και αλλες που σε πνιγουν;;;
Ρωτας τον κ. Μανεση γιατι εκεινος καταλαβαινει, και εγω ετσι ρωτουσα τον καθηγητη μου περσυ που του ειχα περισσοτερη εμπιστοσυνη απο καποιους αλλους...
Δεν μπορεσα ακομα να καταλαβω γιατι μπορουσα να μιλησω σε κεινον-ακομα μπορω- κ οχι στους δικους μου. Δηλαδη μιλας αλλα εκνευριζεσαι οταν εκεινοι σε συμβουλευουν ενω με τον καθηγητη ειναι αλλιως...
Ειναι ολο το κλιμα και φυσικο να εισαι ετσι...Δεν ειναι τιποτα θα περασει...

Για μενα περασε και τωρα το σκεφτομαι κ γελαω.
Μια κουβεντα πες τους, οτι δε θα μιλατε για Πανελλαδικες μεχρι να τελειωσω και οτι εγω ξερω ποσο κ τι διαβαζω.. Ισως δε θα ληξει το θεμα αλλα εσυ θα ξεσπασεις και θα δουν καταβαθος τι νιωθεις...

Ειναι περιττο να σου πω οτι το κανουν γιατι σαγαπουν. Ξερω οτι το ξερεις οπως το ηξερα και εγω.Αυτη η αγαπη τωρα σε πνιγει, ισως γιατι δε θες να τους απογοητευσεις ή φοβασαι να τους πληγωσεις...

Σκεψου μονο τον εαυτο σου και αν θες να με ακουσεις βρες μια ασχολια για να ξεσπας.Οτιδηποτε (οχι να βγαινεις και να τα σπας στο κενρτο :Ρ) Εγω ας πουμε εγραφα!

Κουραγιο, ετσι ειναι.. Μιλα σε οποιον νομιζεις οτι σε καταλαβαινει και θα νιωθεις καλυτερα... Ολοι τα περασαμε και οσο σε γνωριζω μου θυμιζεις τον εαυτο μου, γι'αυτο προσπαθω να σου πω τι πιστευω μπας και νιωσεις καλυτερα!!
Καλη συνεχεια!!

σημειωση: τελικα τι θες να περασεις αν επιτρεπεται?

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στεφουλία,
Δε σου γράφω τίποτα άλλο για το θέμα, γιατί θα είναι συμβουλευτικού τύπου και δεν είναι...του χαρακτήρα μου. Αύριο, όμως, θα σου φέρω να διαβάσεις ένα πολύ εύστοχο και ευχάριστο, νομίζω, άρθρο, που άπτεται του θέματος. Νομίζω πως θα σ' αρέσει.
Καληνύχταααααααα. Άντε για ύπνοοοοοοοο.