Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα:
" Ας φανταστούμε λοιπόν έναν άνθρωπο που του έχουν στερήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα και του έχουν πάρει ακόμα το σπίτι του και τα ρούχα του, που τον έχουν απομακρύνει από τις συνήθειές του, από τα πάντα, από ο,τιδήποτε είχε στην κατοχή του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα κενό, τον έχουν ρίξει σε ένα τοπίο πόνου και στέρησης, έχει ξεχάσει την αξιοπρέπεια και τα προνόμιά του, γιατί συμβαίνει συχνά σε αυτόν που έχει χάσει τα πάντα, να χάσει και τον εαυτό του".
Λοιπόν, τι λέτε: Σε ποιο κείμενο απ' αυτά που διδαχθήκατε ταιριάζει; Σε ποιο από τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές; Σε ποια κατάσταση ανθρώπου αναφέρεται;
Η απάντηση μπορεί να μας ξαφνιάσει..
" Ας φανταστούμε λοιπόν έναν άνθρωπο που του έχουν στερήσει τα αγαπημένα του πρόσωπα και του έχουν πάρει ακόμα το σπίτι του και τα ρούχα του, που τον έχουν απομακρύνει από τις συνήθειές του, από τα πάντα, από ο,τιδήποτε είχε στην κατοχή του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα κενό, τον έχουν ρίξει σε ένα τοπίο πόνου και στέρησης, έχει ξεχάσει την αξιοπρέπεια και τα προνόμιά του, γιατί συμβαίνει συχνά σε αυτόν που έχει χάσει τα πάντα, να χάσει και τον εαυτό του".
Λοιπόν, τι λέτε: Σε ποιο κείμενο απ' αυτά που διδαχθήκατε ταιριάζει; Σε ποιο από τα πρόσωπα-πρωταγωνιστές; Σε ποια κατάσταση ανθρώπου αναφέρεται;
Η απάντηση μπορεί να μας ξαφνιάσει..
.jpg)
9 σχόλια:
ΑΑΑΑΑΑ!!!
πολυ καλο το κουιζ!!
και ειμαι χαρουμενη που απανταω πρωτη!!!!!
λοιποοον!
ταιριαζει και στα δυο πεζογραφηματα που εχουμε διδαχθει!
απτη μια,στο πρωτο,το:μες στους προσφυγικους συνοικισμους, ο αφηγητης οπως ειπαμε, δεν εχει βρεθει ποτε στην πατριδα του αν και απο εκει "τραβαει το αιμα"του...οι γονεις του,προσφυγες,διωγμενοι στερηθηκαν τον τοπο τους και την ταυτοτητα τους!
απο την αλλη,στο δευτερο πεζογραφημα,η μαυροφορεμενη γυναικα...επιστρεφει στο σπιτι της οπου εχει βιωσει ομορφα χρονια πριν διωχθει,προκειμενου να " ξαναζωντανεψει" αυτες τις αναμνησεις... η οικογενεια που εχει το σπιτι της ειναι προσφυγων,οπως αλλωστε και η ιδια.. και οι 2 πλευρες λοιπον,βιωνουν την νοσταλγια για την πατριδα,εχουν χασει την ιδιαιτερη ταυτοτητας τους,ειναι ξεριζωμενοι...
σταυρουλα!
Χμ...
(και ξαναχμ...)
Μου φαίνεται έχεις πάρει πολύ αέρα από την επιτυχία σου στο κουίζ με το θέμα της Αρκαδίας...Κοίτα, δεν ξέρω πού θα βρούμε χρήματα για ένα δεύτερο ταξίδι - έπαθλο. Για να μεγαλώσω το μυστήριο σου λέω πως θα είναι στη Γερμανία αυτή τη φορά, για λόγο που σχετίζεται με τη λύση του ερωτήματος.
Και πρόσεξε: Ταιριάζει στα αφηγήματα, ναι. Αλλά δεν είπες σε ποια κατάσταση ανθρώπου αναφέρεται. Εκεί, νομίζω, είναι και η παγίδα και η έκπληξη..
Λοιπόν, άντε, αρκετά καθυστέρησες με τα χαζοκουίζ. Δεν έχεις παρά να περιμένεις (1-2 μέρες..) την απάντηση. Καλή ξεκούραση - μετά τις συγκινήσεις της μέρας.
Xμμ βλακεια θα ελεγα!! δικαιολογουμαι ομως γιατι δεν τα διδαχθηκα εγω αυτα...:))
διονυση!! ειμαι ενθουσιασμενη! πηγαινε στο μπλοκ οποτε μπορεσεις και δες στην αναρτηση για τα μαθηματικα!!! Βρηκα εντελως τυχαια καποιον που ασχοληθηκε με την μαθηματικη λογοτεχνια που λες...
Ειρήνη,
Πες και καμιά βλακεία, βρε παιδί μου, πολύ σοβαρά τα έχουμε πάρει όλα!
Σου άφησα ένα σημειωματάκι στο μπλογκ σου περί του.."κάποιου" που έχει ασχοληθεί. ( Σιγά μη δεν τον έβρισκες, κυρία μου.. Το όνομά του είναι συνυφασμένο στην Ελλάδα με το είδος αυτό)
Ουφ, άργησα να μπω και με προλάβανε!
Συμφωνώ με τη Σταυρούλα, ταιριάζει και τα δυο πεζογραφήματα που διδαχθήκαμε.
Από τη μία ο αφηγητής στο πρώτο πεζογράφημα, ο οποίος βλέπει τους πρόσφυγες, νιώθει πως ανήκει σ'αυτούς, μα συνάμα νιώθει και τόσο μακριά τους. Δεν συμβαδίζει με την πορεία τους, δεν ζει μαζί τους. Βρίσκεται στο ενδιάμεσο, χωρίς να ξέρει ποια ακριβώς είναι η δική του ταυτότητα.
Στο δεύτερο πεζογράφημα βλέπουμε την Τουρκάλα που για χρόνια επιστρέφει πίσω στο πατρικό της. Τόσο έντονη η εμμονή της με αυτό το σπίτι, οι αναμνήσεις που τις φέρνει, ο πόνος του ξεριζωμού.
Το ίδιο και η οικογένεια ελλήνων προσφύγων που κι αυτοί έχουν αναγκαστεί να αφήσουν το σπίτι τους λόγω των συνθηκών της εποχής...
-Στέφη
Aχ! εγω θα ελεγα -χωρις ομως να τα εχω διαβασει ολα- οτι μου ταιριαζει και για το "ονειρο στο κυμα". Ετσι στερηθηκε την αγαπημενη του μοσχουλα, το νησι του και ζει αντιθετα απο τη ζωη που θα ηθελε -σχεδον ανηθικα, αν μπορουσαμε να το χαρακτηρισουμε ετσι οταν καποιος κανει κατι που δεν αγαπα (αυτη τη λεξη χρησιμοποιει ενας καθηγητης μου στο πανεπιστημιο για τετοιου ειδους σκεψεις)-... ε??
Αλλα κατι παραπανω θα ξερουν κ τα παιδια, μην τα μπερδεψω κ ολας!!
χαχα η ανακαλυψη του "καποιου" ειναι τυχαια! Ο αδερφος μου πηρε το κομιξ απο εναν πρωην συμμαθητη μου ο οποιος σπουδαζει στο πολυτεχνιο κατι με πληροφορικη κ μαθηματικα -θα σε γελασω-.
Και επειδη μαρεσουν αυτα το διαβαζω...- τα αλλα θα στα πω στο μπλοκ-
καληνυχτααααααααα
Ειρήνηηηηη κι εγώ το σκέφτηκα αυτό με το βοσκόπουλο!
Απλά είπα να απαντήσω βάσει του τι είναι πιο επίκαιρο.
Και για εμάς αυτά είναι πιο επίκαιρα και πιο κοντά και στην περιγραφή αυτή.
-Νομίζω πάντα-
Αλλά γιατί όχι και το Όνειρο στο κύμμα?
Ας αφήσουμε τον ειδικό να μας πει... ;p
-Στέφη
ΧΑΧΑ μαρεσει το σκεπτικο σου...
Αφου το εβαλε τωρα σημαινει οτι προκειται για το συγκεκριμενο ε???
δε σε αδικω καθολου!!!!!! χιχιχι
απλα επειδη εγω αυτο που κανετε το εχω κανει απλη αναγνωση κ δεν ασχοληθηκα περισσοτερο δεν μπορω να ξερω τα κρυφα νοηματα, αν και δε νομιζω να κρυβει κατι ιδιαιτερο...
Δεν ξερω, η πρωτη μου σκεψη ηταν αυτην!!! Και για να πω την αληθεια σκεφτηκα κ τ αμαρτημα, αλλα δε νομιζω να εχασε την αξιοπρεπεια του... Αν και στα αλλα γιατι οχι;; ταιριαζει!!!
θα δουμε!
καληνυχτα!!!!!!
Κυρίες και κύριοι,
Σταυρούλα, Στέφη, Ειρήνη,
Δικαιούστε και οι τρεις το έπαθλο, ένα ταξίδι στη Γερμανία σας περιμένει (ε...με τη φαντασία μας...)με οδηγό τη Στέφη, που είναι και γερμανομαθής.
Το σκεπτικό σας πολύ καλό. Η δε σκέψη ότι ταιριάζει και στο όνειρο στο κύμα, αφού κι αυτός, ο ήρωας, ένιωθε πως είχε χάσει τα πάντα, εξαιρετική - εγώ δεν την είχα κάνει.
Έχετε δίκιο. Ταιριάζει στους πρόσφυγες. Άρα στη μαυροφορεμένη γυναίκα, πρωτίστως, αλλά και σε όσους πρόσφυγες εμφανίζονται στα δύο πεζογραφήματα της ύλης μας.
Εκείνο, όμως, που θα μας ξαφνιάσει, είναι πως το απόσπασμα είναι από βιβλίο του Primo Levi
( αυτός που εικονίζεται στη φωτογραφία της ανάρτησης) και αναφέρεται στους εβραίους του Άουτσβιτς!!
Είναι θλιβερά εντυπωσιακό πόσο κοινή είναι η αίσθησης
της απώλειας που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι. Κι η Ιστορία έχει δώσει αφειδώλευτα πολλές ευκαιρίες να βιωθεί η απώλεια.
Τώρα, το βλέπετε καθαρά κι εσείς, πιστεύω: Είτε αναφερόμαστε σε πρόσφυγες, είτε σε εβραίους που τους οδηγούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε ακόμα και σε έναν άνθρωπο που από λάθος επιλογές έχει μπλέξει στα γρανάζια ενός περιβάλλοντος που τον αλλοτριώνει, η αίσθηση του ξερριζωμού υπάρχει. Και σπαρακτικά πληγώνει τη συνείδηση.
Μήπως όλα αυτά αποτελούν και ένα δρόμο να δούμε το δράμα των σημερινών προσφύγων που φτάνουν στον τόπο μας;
Να περάσετε καλά :-))
Δημοσίευση σχολίου