Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Αναπλήρωση 2 Παράλληλο κείμενο στο Βιζυηνό.

η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στη Στέφη, που της αρέσει ο Ξυδάκης και που, δεν μπορεί, μέχρι να τελειώσει η χρονιά κάτι θα μας τραγουδήσει στην τάξη!


ο Νίκος Ξυδάκης

Μια όσο γίνεται πιο ευχάριστη αναπλήρωση σήμερα.

Ένα ποίημα του Γ. Βιζυηνού παραθέτουμε, τον Αποχαιρετισμό, το οποίο μάλιστα θα το ακούσουμε και μελοποιημένο από το συνήθη ύποπτο, το Νίκο Ξυδάκη, έτσι όπως το βρίσκουμε μέσα στο CD " Το αμάρτημα της μητρός μου" ( Αμ, τι νομίζετε! Μέχρι και CD έχει γίνει για το διήγημά μας!)



Το ποίημα: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

" Φυσά βοριάς, φυσά θρακιάς,
γεννιέται μπόρα φοβερή!
με παίρνουν, μάνα, σαν φτερό,
σαν πεταλούδα τρυφερή,
και δεν μπορώ να κρατηθώ·
μάνα μην κλαις,
θα ξαναρθώ.


Βογγούν του κόσμου τα στοιχειά,
σηκώνουν κύμα βροντερό!
θαρρείς ανάλυωσεν η γη,
και τρέχ' η στράτα, σαν νερό,
και γω το κύμα τ' ακλουθώ
μάνα μην κλαις,
θα ξαναρθώ.



Όσες γλυκάδες και χαρές
μας περεχύν' ο ερχομός,
τόσες πικράδες και χολές
μας δίν' ο μαύρος χωρισμός!
Ωχ! Ας ημπόργα να σταθώ…
μάνα μην κλαις,
θα ξαναρθώ.



Πλάκωσε γύρω καταχνιά,
κι ήρθε στα χείλη μ' η ψυχή!
Δος με την άγια σου δεξιά,
δος με συντρόφισσαν ευχή,
να με φυλάγη μη χαθώ,
μάνα μην κλαις,
θα ξαναρθώ.



Η μελοποίηση:
ποίηση Γ. Βιζυηνού
μουσική Νίκου Ξυδάκη
Αποχαιρετισμός




Η ερώτηση για να κάνετε την άσκηση αδίδακτου κειμένου είναι: " Ποια από τα στοιχεία που υπάρχουν στα ποιήματά σας είναι γνωστά από το διήγημα " Το αμάρτημα της μητρός μου";

Τις απαντήσεις σας είτε στα σχόλια, είτε στο mail, είτε στην τάξη, σε χαρτί. ( Μέχρι την Παρασκευή θα ήταν καλά. Να μη την καθυστερήσουμε όπως στην πρώτη αναπλήρωση.)
ΥΓ. Πώς σας φάνηκε το τραγούδι;

11 σχόλια:

Ε. Στάμου είπε...

Άκουσα το τραγούδι πολλές φορές Διονύση. Τι όμορφο που είναι! Δεν το ήξερα.
Και το βινεάκι είναι καταπληκτικό. Εσύ το έκανες;

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Λίτσα,
ΝΑΙ!! ΕΓΩ!!! Τώρα, σαν το Ραν ταν πλαν, χρειάζομαι καν'να-δυο χρόνια ξεκούραση...

Δεσμεύομαι να σου στείλω ένα CD, αξίζει τον κόπο. Κράτα, λοιπόν, ένα μικρό καλάθι και περίμενε..Επειδή είναι του 1999 , δεν ξέρω αν υπάρχει στην αγορά, οπότε, αν όχι, στο αντιγράφω.
( Είναι σίγουρο πως δε μας διαβάζουν οι δημιουργοί, το ΣΔΟΕ και λοιποί ελεγκτικοί μηχανισμοί;;;)
Πολλά φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την αφιέρωση κύριε Μάνεση!!
Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα ότι θα το κάνατε στ'αλήθεια..
Ελπίζω το CDάκι να το φέρετε και μέσα στην τάξη κάποια στιγμή να το ακούσουμε...όσο για τραγούδι..ε,όλο και κάτι θα σας πω κάποια στιγμή!
Βέβαια,το συγκεκριμένο μου φαίνεται λίγο δύσκολο..
ίσως σας τραγουδίσω Σαπφώ, που τα έχω μάθει σχεδόν απέξω όλα τα τραγούδια που μας είχατε βάλει πέρυσι στο CD.
Anyway, πάω να δω τί άλλο έχετε ανεβάσει περί κατεύθυνσης τώρα,
γιατί σαν να μου φαίνεται ότι έχω παραχαλαρώσει τώρα τελευταία....
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Ανώνυμος είπε...

**Στέφη στο προηγούμενο σχόλιο..

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Μωρέ, "παραξεχειλώσει", να λες, όχι "παραχαλαρώσει"...
Δεν τη λυπάσαι την καημένη τη λογοτεχνία, ήθελα να'ξερα, που ώρες ώρες την αφήνεις μονάχη, μέσα στην ερημιά;
Και, στάσου, πού πας; Τι πας αλλού; Το παράλληλο το έκανες;

Καλά, καλά, κάνε ό,τι θες. Μεσάνυχτα είναι ( "Γρήγορα η ώρα πέρασε", που λέει και το τραγούδι που θα μας πεις στην τάξη:-) )
Τα λέμε αύριο.

Ανώνυμος είπε...

χαχχαχαχαχα το παράλληλο κάνω τώρα κύριε Μάνεση,μην με αγχώνετε!
Τέλοσπάντων...πηγαίνετε για ύπνο τώρα, μόλις τελειώσω θα πάω και εγώ..(για σας και τη λογοτεχνία ξενυχτάω!!)
Καληνύχτα :)
Στέφη

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν.
Να πω την αλήθεια δεν είμαι σίγουρη για όσα θα γράψω.
Πιθανότατα λόγω της περασμένης ώρας, ίσως λόγω της κούρασης
(μην ξεχνάμε τα φροντιστήρια..)..
Απ'ό,τι κατάλαβα λοιπόν,διαβάστε τα παρακάτω.
Οι δύο πρώτες στροφές περιέχουν στοιχεία που βρίσκουμε στη σκηνή του ποταμιού στο διήγημα, όπου ο Γιωργής παρασσύρεται από το δυνατό ρεύμα του ποταμού και η μάνα διακινδυνεύει η ίδια για να τον σώσει.
('Ήτο καθ'ήν εποχήν η μήτηρ μας ειργάζετο διά νά θρέψη τήν πρώτην μας θετήν αδελφήν....θρέψε δά πρώτα τόν εαυτό σου καί ύστερα βλέπουμε.')
Επίσης, η τρίτη στροφή θυμίζει πολύ το σημείο στην αφήγηση της μάνας όπου μιλάει για τη γέννηση της Αννιώς και τη χαρά που ένιωσε,που γρήγορα όμως χάθηκε με το θάνατο του κοριτσιού.
('Σάν εγεννήθηκε τό παιδί καί βγήκεν αληθινά κορίτσι,τότε....τί πικρό ποτήρι ήταν εκείνο.')
Για την τελευταία στροφή δεν ξέρω τι να πω...αναφέρεται στην ευχή της μάνας να πάρει ο Θεός όποιο από τα αγόρια θέλει στη θέση της Αννιώς?Την ευχή του ίδιου του Γιωργή προς τον πατέρα του να πεθάνει στη θέση της Αννιώς?
Τέλοσπαντων.
Τέλος, όλο το ποίημα ταιριάζει πολύ με την υπόσχεση του αφηγητή στη μάνα ότι θα γυρίσει να τη βοηθήσει. Η επανάληψη του τελευταίου στίχου 'μάνα μην κλαις, θα ξαναρθώ' μας δηλώνει ακριβώς πόσο σημαντική θεωρεί την υπόσχεση αυτή ο αφηγητής και την προσπάθειά του να κάνει τη μάνα να νιώσει ασφαλής, να την καθησυχάσει, να της δώσει κουράγιο και δύναμη. Σε αυτό το 'θα ξαναρθώ' βρίσκεται και η υπόσχεση που δίνει με τόση σιγουριά και βεβαιότητα στη μάνα.

**αααα!!επίσης στην πρώτη στροφή που αναφέται στην πεταλούδα, θα μπορούσαμε πιθανότατα να πούμε ότι παραπέμπει στην ψυχή του πατέρα που χαρακτηρίζει ως 'χρυσαλίς' μέσα στο διήγημα.


Αυτά από μένα.
Τώρα κατά πόσο έχω πέσει μέσα είναι άλλο θέμα..
Εξηγήστε μου παρακαλώ είτε από εδώ είτε αύριο το σχολείο τί αριβώς έπρεπε να πούμε..
Πάω να κοιμηθώ-κλείνουν τα μάτια μουυυυυ!!

-Στέφη

Ἅ λ ς είπε...

Πο πο αυτη η μουσικη και αυτοι οι στιχοι σε αγγιζουν τοσο.. Δεν εχω λογια... Κύριε Μάνεση πανεμορφες εικονες... Πού πετυχημενο το βιντεακι.. Αντε να μας κανετε και αλλα!!! ¨:))

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Στέφη,
Αυτό το ξενύχτι για τη λογοτεχνία καταγράφηκε! Στο εξής θα σε σέβομαι και θα προσέχω τα λόγια μου!!
( Αλλά, αλήθεια, φρόντιζε τον ύπνο σου.)
Για το παράλληλο:
Συμβουλή: Μην το βλέπεις αποσπασματικά( "η πρώτη στροφή...αυτό..η δεύτερη το άλλο κλπκλπ")
Προσπάθησε πρώτα να δείξεις τη γενική σχέση συγγένειας και αυτή να τη στηρίξεις με τα επιμέρους κοινά στοιχεία από τα δύο κείμενα.
Π.χ:" Κι εδώ έχουμε έναν αφηγητή ευαίσθητο και τρυφερό ("σαν φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή") που έχει μια πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του, σχέση αγάπης, δεσμού, εξάρτησης ( "μάνα μην κλαις", δος μου την άγια σου δεξιά", "να με φυλάγη μην χαθώ") ο οποίος αναγκάζεται να φύγει μακριά της, να ξενιτευτεί ("με παίρνουν", "τόσες πικράδες και χολές μάς δίνει ο μαύρος χωρισμός") δίνοντας, παράλληλα, υπόσχεση για την επιστροφή του ( "θα ξαναρθώ").

Ο χώρος κι εδώ είναι ο ίδιος, η Θράκη ("φυσά θρακιάς"), με τις καλοκαιρινές μπόρες ("γεννιέται μπόρα φοβερή") που γνωρίσαμε και στο Αμάρτημα, ενώ κι εδώ, όπως και στο Αμάρτημα, βλέπουμε τις περιγραφές της φύσης να συμπληρώνουν ή να κινούνται παράλληλα με τα συναισθήματα και τις ψυχικές διακυμάνσεις των ηρώων (2η, κυρίως, στροφή, αλλά και η 4η)

Τα στοιχεία κι εδώ είναι αυτοβιογραφικά, ενώ ο αφηγητής διεισδύει στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής.."

Σ' αυτή τη βάση μπορεί να είναι η απάντηση - προσθέτοντας, βέβαια, τα αντίστοιχα στοιχεία από το γνωστό.

Μια και δεν πρόλαβα να σε καληνυχτίσω χτες, στην εύχομαι για σήμερα. Καλή, μακριά και...ξεκουραστική! :-)

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ειρήνη,
Εντάξει, θα κάνουμε κι άλλα. Υποσχέσου, όμως, πως θα μας κάνεις κι εσύ ένα, για όποιο τραγούδι θέλεις.
Καλό σαββατοκύριακο:-)

Ἅ λ ς είπε...

K. Διονύση,

Λοιπον, υποσχομαι, αλλα οταν μαθω να κανω... Δεν ξερω ακομα...:(

καληνυχτα!!!