«Κυρά Μονοβασιά μου, πέτρινο καράβι μου. Χιλιάδες οι φλόκοι σου και τα πανιά σου.
Κι όλο ασάλευτη μένεις
να με αρμενίζεις μες στην οικουμένη»
Οι πέτρινοι Άγιοι να χαμογελούν μέσα στο χώμα,οι πολιούχοι της Μονοβασιάς έξω απ’ την ιστορία.
" Τί άλλο ζητούσε ακόμη στον πέτρινο εξώστη
περιμένοντας ώρες το φεγγάρι απ’ τη θάλασσα;"
Σήμερα...
...και κάποια χρόνια πριν.
" Να λες ουρανόςκι ας μην είναι".
Η γραφή στα βότσαλα πάλευε με τη βροχή.
Καλή εβδομάδα!
.jpg)
8 σχόλια:
Διονύση!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!
"Την ομορφιά Ποτές μου δεν την πρόδωσα"
Μου δημιουργήθηκε η αίσθηση
ότι θα τον ακούσω να λέει..
"Να με θυμόσαστε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά Ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Με ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε".
Φιλιά και καλή βδομάδα!
ο ριτσος ειναι αξεπεραστος
www.arelis.gr
περιεχει τα ποιηματα εκθεση ορθοδρομης αναδρομιας και νεα υορλκη ολυμπια
Τον θυμόμαστε, mareld, μαζί του ζούμε.
Τον καιρό αυτό, που ετοιμάζουμε μιαν εκδήλωση, θα έπρεπε να έβλεπες πόσο εύκολα τον πλησιάζουν και τα παιδιά. Πόσο έτοιμα να τον δέχονται είναι.
Πολλά φιλιά
πραγματικά φίλε μου, το κλείσιμο της σημερινής σου ανάρτησης με αυτά τα καταπληκτικά λόγια του αιώνιου Ρίτσου, μου έφτιαξε την μέρα.
Να είσαι πάντα καλά κι ευχαριστώ για τις ευχές σου και τα καλά σου λόγια
Ζηλέψαμε :))!!
Μπράβο σας..
,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,
Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα «ευχαριστώ».
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.
Νίκη - Μονεμβασία
,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,
Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα «ευχαριστώ».
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.
Νίκη - Μονεμβασία
Βαγγέλη, Ροδούλα,
Ευχαριστούμε πολύ.
Νίκη Μονεμβασία (Νίκη...Άκρα Μινώα, δηλ;!),
Ευχαριστούμε. Πολύ όμορφο κι αυτό.
Και πολύ...ριτσικό.
Μια και λέμε για " ευχαριστώ":
Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ,
όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου
που σμιλεύουν τοπρόσωπο της ζωής σου.
Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ
γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω.
Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου"
( Από τις παρενθέσεις - 1946-47)
Δημοσίευση σχολίου