Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Στη Μονεμβασιά του Γιάννη Ρίτσου.

«Κυρά Μονοβασιά μου, πέτρινο καράβι μου.
Χιλιάδες οι φλόκοι σου και τα πανιά σου.
Κι όλο ασάλευτη μένεις
να με αρμενίζεις μες στην οικουμένη»

Οι πέτρινοι Άγιοι να χαμογελούν μέσα στο χώμα,οι πολιούχοι της Μονοβασιάς έξω απ’ την ιστορία.

" Τί άλλο ζητούσε ακόμη στον πέτρινο εξώστη

περιμένοντας ώρες το φεγγάρι απ’ τη θάλασσα;"

Σήμερα...

...και κάποια χρόνια πριν.


" Να λες ουρανός
κι ας μην είναι".
Η γραφή στα βότσαλα πάλευε με τη βροχή.

Καλή εβδομάδα!

8 σχόλια:

mareld είπε...

Διονύση!

Πολύ όμορφη ανάρτηση!

"Την ομορφιά Ποτές μου δεν την πρόδωσα"

Μου δημιουργήθηκε η αίσθηση
ότι θα τον ακούσω να λέει..

"Να με θυμόσαστε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά Ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Με ένα κρινάκι του αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε".

Φιλιά και καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

ο ριτσος ειναι αξεπεραστος

www.arelis.gr
περιεχει τα ποιηματα εκθεση ορθοδρομης αναδρομιας και νεα υορλκη ολυμπια

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Τον θυμόμαστε, mareld, μαζί του ζούμε.
Τον καιρό αυτό, που ετοιμάζουμε μιαν εκδήλωση, θα έπρεπε να έβλεπες πόσο εύκολα τον πλησιάζουν και τα παιδιά. Πόσο έτοιμα να τον δέχονται είναι.
Πολλά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

πραγματικά φίλε μου, το κλείσιμο της σημερινής σου ανάρτησης με αυτά τα καταπληκτικά λόγια του αιώνιου Ρίτσου, μου έφτιαξε την μέρα.

Να είσαι πάντα καλά κι ευχαριστώ για τις ευχές σου και τα καλά σου λόγια

roadartist είπε...

Ζηλέψαμε :))!!

Μπράβο σας..

Ανώνυμος είπε...

,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,

Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα «ευχαριστώ».
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.
Νίκη - Μονεμβασία

Ανώνυμος είπε...

,,,, Τόπος της γέννησής μου : Άκρα Μινώα ,,,

Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα «ευχαριστώ».
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.
Νίκη - Μονεμβασία

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Βαγγέλη, Ροδούλα,
Ευχαριστούμε πολύ.

Νίκη Μονεμβασία (Νίκη...Άκρα Μινώα, δηλ;!),
Ευχαριστούμε. Πολύ όμορφο κι αυτό.
Και πολύ...ριτσικό.
Μια και λέμε για " ευχαριστώ":

Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ,
όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου
που σμιλεύουν τοπρόσωπο της ζωής σου.

Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ
γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω.

Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου"
( Από τις παρενθέσεις - 1946-47)