Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Σονάτα του Σεληνόφωτος. Οι πρώτες σας εντυπώσεις

Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στη Ράνια που βρήκε τόσα δικά της στο ποίημα

Αποσπάσματα από τα σημειώματα που εσείς γράψατε σήμερα, αμέσως μετά την ακρόαση της Σονάτας του Σεληνόφωτος, που την ακούσαμε χωρίς καμία προετοιμασία από την εκφραστική, ζεστή, θεατρική φωνή του ίδιου του ποιητή.
Το όμορφο είναι η αίσθηση πως σήμερα μοιραστήκαμε μαζί μιαν απόλαυση.


" Περισσότερο εντύπωση μου έκανε ο επαναλαμβανόμενος στίχος "άφησέ με να' ρθω μαζί σου", που μας δείχνει πόσο πολύ θέλει να βγει από το σπίτι, να φύγει, ας πούμε, απ' τα φαντάσματα.
"Το ξέρω. Ο καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο." Είναι σαν απολογισμός ζωής. Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή της μακρυά απ' τον κόσμο.
"Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο - τι δυνατό το στήθος σου.." Εδώ ο Ρίτσος γίνεται πολύ ερωτικός και είναι πολύ ωραίος αυτός ο συνδυασμός μέσα στο ποίημα."
Μαντώ


" Η Σονάτα του Σεληνόφωτος είναι ένα ποίημα γεμάτο συναίσθημα"
Σαϊμίρα



" Ο Ρίτσος ξέρει τη ζωή, γνωρίζει τι θα πει να ζει κανείς και ιδιαίτερα πόσο δύσβατα είναι τα μονοπάτια της μοναχικής ζωής σε όλες της τις πτυχές"
Γιώτα

" Θεωρώ ότι η Σονάτα αποτελεί ένα ιδιαίτερο ποίημα με συμβολικό χαρακτήρα και πλούσιες εικόνες. Ο στίχος που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι "η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα", ο οποίος αναφέρεται στη δύναμη της συνείδησής μας από την οποία δεν μπορούμε να κρυφτούμε."
Μαρία Μ.


"Ιδιαίτερα ενδιαφέρων είναι ο επίλογος"
Λευτέρης


"Ο στίχος που μου προξένησε πολλή εντύπωση είναι η επανάληψη "άφησέ με να' ρθω μαζί σου", που δείχνει την απελπισία της Γυναίκας που θέλει να βγει απ' το σπίτι και να ξεφύγει από τους νεκρούς που το στοιχειώνουν."
Χρήστος

" Η Σονάτα θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ένα περίεργο έργο"
Κατερίνα

" Ο επίλογος του κειμένου ήταν το καλύτερο σημείο του έργου. Κυρίως το ειρωνικό χαμόγελο του νέου και η φράση "Η παρακμή μιας εποχής".
Σπύρος Ζ.

"Η ηλικιωμένη γυναίκα κάνει έναν απολογισμό για τη ζωή της, βγάζοντας μία απόγνωση και μία στενοχώρια"
Ρενάτα

" Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η άρνηση της γυναίκας να κοιτάξει το φεγγάρι παρόλο που φαίνεται ότι αυτό είναι που πραγματικά έχει ανάγκη"
Αλέξης

"Αρχικά, το ποίημα μου άρεσε. Για να πω την αλήθεια, τώρα τελευταία με πιάνει η συγκίνηση και κάποια στιγμή ανατρίχιασα στο "άφησέ με να' ρθω μαζί σου" και στο " το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο." Η αφήγηση του Ρίτσου ήταν πολύ καλή και με πολύ αίσθημα! Ειδικότερα, στο τέλος, που έπαιζε η μελωδία της Σονάτας, μπόρεσα να νιώσω τη μοναξιά της Γυναίκας. Τέλος, μου φάνηκε πως ο νεαρός μπορεί να ήταν ο θάνατος."
Δώρα

" Όλο το κείμενο ήταν πολύ ωραίο"
Κωνσταντίνα

" Το ποίημα, δηλαδή ο τρόπος που το απήγγειλε ο Ρίτσος, ήταν πολύ εκφραστικός και συγκινητικός. Παρ' όλα αυτά, ο τρόπος που κλείνει το ποίημα είναι λίγο απρόσμενος, διότι η γυναίκα τελικά επιλέγει να μην ακολουθήσει το νεαρό."
Αθηνά

"Το ποίημα αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο, προκαλεί μια υπέροχη αίσθηση"
Έλενα Ακ.

" Αρχικά παρακολούθησα την απαγγελία του Ρίτσου διαβάζοντας το ποίημα απ' το βιβλίο. Ύστερα όμως κατάλαβα ότι δεν το απολάμβανα. Όταν αφηνόμουν στη μουσική και στη χροιά της φωνής του ποιητή, ένιωθα απίστευτη ηρεμία· κάθε φορά, όμως, που το συνδύαζα με το περιεχόμενο του έργου, με κάθε στίχο ξεχωριστά, ένιωθα αγωνία και ταραχή."
Μαρία Σ.

" Η συνεχής περιγραφή του φεγγαριού και μερικές φορές η σύγκριση του φωτός του με κάτι μου κινούσε την περιέργεια για τη συνέχεια της όλης περιγραφής του. Η αναζήτηση της γυναίκας για κάτι νέο, παρόλο που πλέον ήταν ανήμπορη, έδειχνε επιμονή για τη ζωή."
Ερμιόνη

" Είναι ένα ξεχωριστό ποίημα. Διαβάζοντάς το και εμβαθύνοντας σε κάποια σημεία μάς προκαλούνται διάφορα συναισθήματα, όπως λύπη γι' αυτή τη γυναίκα που συνειδητοποιεί ότι η ζωή της δεν είχε κανένα νόημα, αλλά και συγκίνηση στο σημείο που αναφέρει τη μοναξιά της και το σπίτι μέσα στο οποίο ζει, το οποίο αντανακλά τον ψυχικό εσωτερικό της κόσμο."
Αγγελική


" Το ποίημα είναι μονοδικό και μου άρεσε, γιατί βασιζόταν σε στοιχεία από τη ζωή του ποιητή"
Γιάννης

" Ιδιαίτερο συναίσθημα μου προκάλεσε η επανάληψη " άφησέ με να'ρθω μαζί σου" που δείχνει πόσο μεγάλη ανάγκη νιώθει για συντροφιά."
Μαρία Ι.

" Τελικά η ζωή είναι ένα όνειρο που σβήνει, όταν ξημερώσει η μέρα του θανάτου…Το όνειρο αυτό διηγείται και ο Ρίτσος…"
Ράνια

" Είναι αξιοσημείωτο το πώς μπορεί ο Ρίτσος να προσθέσει την άποψή του σε πολιτικό επίπεδο για την κοινωνία σε ένα κείμενο το οποίο αναφέρεται στην αγωνία, στη μετάνοια, στον έρωτα και στο θάνατο."
Σπύρος Γκ.

" Η Σονάτα του Σεληνόφωτος είναι ένα πολύ ξεχωριστό και ωραίο ποίημα. Κατά τη γνώμη μου οι πιο ωραίο στίχοι είναι οι 11-17."
Έλενα Δ.

7 σχόλια:

librarian είπε...

Αγαπημένος ο Ρίτσος και η Σονάτα του είναι από τόσο στενά συνδεδεμένη με τα μαθητικά μου χρόνια. Μακάρι να είχα την ευκαιρία κι εγώ να τη διδαχτώ κάπως έτσι.
Πολύ τυχεροί κάποιοι μαθητές αλλά και κάποιοι καθηγητές.
Μου αρέσει το άρωμα σχολείου του συγκεκριμένου blog.

gyristroula2 είπε...

Το χαρήκαμε και μεις μαζί σας, διονύση.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

librarian,
Ευτυχώς, τα σημειώματα των παιδιών δεν προέκυψαν από διδασκαλία, παρά μόνο απ'την ακρόαση του ποιήματος απ' το Ρίτσο. Και σ'αυτό, ναι...είμαι πολύ τυχερός, αν σκεφτείς πως την ακούω, στα δύο τμήματα από δύο φορές το χρόνο!!
:-)
Πέρα από αβρότητες, και το δικό σου βιβλιοφιλικό blog έχει εξαιρετικό άρωμα.. ( Αν και με την τελευταία ανάρτηση στενοχωρηθήκαμε, λόγω θέματος, λιγάκι).
Καλό βράδυ

gyristroula2,

Να'σαι καλά. Χαιρετισμούς.

Ανώνυμος είπε...

καταπληκτική δουλειά που σκαλίζει παλιές μνήμες

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Το έχω δει εδώ και μέρες, αλλά περίμενα να κατακαθίσει πρώτα η συγκίνηση. Τι άρωμα στα κείμενα των παιδιών! Τι ωραία πράγματα κάνετε εκεί!!!

Ανώνυμος είπε...

η σοάτα του σεληνόφωτος είναι ένα εκπληκτικό ποίημα που δυστυχώς ακόμα μέχρι σήμερα διδασκόμαστε με άσχημο τρόπο.Επιτέλους θα πρεπει η λογοτεχνία να αποδεσμευτεί απο τις πανελλήνιες εξετάσεις,γιατί χάνεται καθε μαγεία που μπορεί να προσφέρει...Προσωπικά μου αρέσει πολυ οτι υπονοείται κάτι ερωτικό ανάμεσα στην γυναίκα και στον νέο,τολμηρό ακόμα και σήμερα...Μου αρέσουν επίσης οι στίχοι"μένει απο κάτω μια τρύπα σιωπή-βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω" και παρακάτω "και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου"

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ανώνυμε/η,
Η λογοτεχνία και η διαδασκαλία της στα σχολεία είναι ένα πολύ αμαρτωλό θέμα...Πάντως, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, έστω κι έτσι, έχουμε την ευκαιρία να ακούμε το Ρίτσο στην τάξη να μας διαβάζει αυτό το κείμενο, να συζητάμε εμείς τώρα και να γράφουμε τους ωραίους του στίχους, να παίρνουμε ερεθίσματα για την επαφή μας με το Ρίτσο ή τη λογοτεχνία για έξω απ' την τάξη κλπ.
Τι να σου πω...Την αγαπάω πολύ τη λογοτεχνία, για να συνηγορήσω στον εξορισμό της απ' τα σχολεία...

Καλη σου μέρα!