Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

'Όταν μιαν Άνοιξη". Μανόλης Αναγνωστάκης

Παρασκευή βράδυ, παρέα με το Μανόλη Αναγνωστάκη.
Κάνετε ένα διάλειμμα διαβάζοντας το ποίημα του Αναγνωστάκη
" Όταν μιαν Άνοιξη"
και ακούγοντάς το μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη
και τραγουδισμένο από τη Μαρία Φαραντούρη.


Τον Αναγνωστάκη θα τον συναντήσουμε φέτος στην ύλη μας. Κι είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε κι άλλα δικά του ποιήματα, πολλά από τα οποία έχουν μελοποιηθεί.



Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα 'ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε

Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
πικραμένη σου μνήμη


Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας


Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
παλιέ μου φίλε

Πώς σας φάνηκε;

10 σχόλια:

mareld είπε...

Διονύση μου!

Αχ..μέσα από το σκοτάδι
και το κρύο με πέταξες
στην Άνοιξη..

Τι όμορφιά!!!!

Σε ευχαριστώ...
Να σε έχει η ζωή καλά!

Φιλιά!
Καλή σας νύχτα!

Ἅ λ ς είπε...

Κ. Διονυση, τι ομορφοι στιχοι...αν κ εδω βρεχει, το ποιημα μου θυμηΣε ανοιξη κ εφερε μαζι του τις ευοδιες της!!Τοσο αληθινοι στιχοι...:)
Καλο απογευμα φιλια!

Ε. Στάμου είπε...

Μπράβο, καλέ μου φίλε!

Είναι πολύ τυχεροί οι μαθητές σου κι εμείς μαζί που σε διαβάζουμε. Ξέρω πόσο δύσκολα γίνονται αυτές οι δουλειές. Πρέπει να έχεις ιδιαίτερες ευαισθησίες. Να είσαι άνθρωπος με μεράκι,όρεξη για δουλειά και διάθεση για προσφορά. Να είσαι καλά να μας προσφέρεις αισθητικές απολαύσεις.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ανταποδοτική σταγόνα στον ωκεανό σου, Μάρελντ. Καλή βδομάδα.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ειρήνη,
χαίρομαι που σ' αρέσει. Σκέψου πως την (προϊστορική) εποχή που ήμουν φοιτητής το ακούγαμε και το τραγουδούσαμε οι φοιτητές στις "μαζώξεις" μας. Αυτό, μαζί με τόσα άλλα μελοποιημένα ποιήματα. Σταθήκαμε τυχεροί που αυτά τα έργα ήταν μόδα...
Καλή βδομάδα και σε σένα.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Λίτσα,
Ε, για να ξέρεις...κάτι θα ξέρεις κι εσύ.
Γνωρίζεις καλά πως αυτά είναι παιχνιδάκια πάνω στη μεγάλη τέχνη των ποιημάτων ή των τραγουδιών. Αυτή είναι που συγκινεί, που προσφέρει την αισθητική απόλαυση - εκτός κι αν ο αχθοφόρος προχωράει με χάρη περισσή! :-))

ΥΓ. Γι' αυτά που κάνετε στα σχολεία σας, στο μάθημα της ιστορίας, π.χ, τι να πει κανείς; Για την ηλεκτρονική σου δουλειά που - πέρα από το να εμπνέει- βοηθάει τόσο κόσμο;
( Χμ..Να μη συνεχίσω, ε;)
Όπως και να'χει, μαθαίνω πως το φετινό τσίπουρο ψήνεται...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Διονύση μου, καλημέρα δάσκαλε.
Πόσο θα ήθελα να άκουγα μελωποιημένα τα ποιήματα του Αργύρη Μπαρή από την "ιερή" φωνή της Μαρίας Φαραντούρη!
Λες να γίνει;
Καλή εβδομάδα καλέ μου φίλε.
Υ.Σ.είμαι σίγουρος πως με συγχωρεί ο Μανώλης απο εκεί που είναι, γιατί ο Αργύρης ήταν δημιούργημά του.

akrat είπε...

μου αρέσει όταν το διαβάζω..
αυτή η επικότης...... δεν μου λέει για τα συγκεκριμένο...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ είπε...

Μπράβο
πραγματικά συγκινήθηκα, με γύρισες αρκετά χρόνια πίσω... τότε που ακόμα ακούγαμε μελοποιημένη ποίηση.
Να ΄σαι καλά κια καλή βδομάδα

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Καλώς τον Κωνσταντίνο!

Κι εγώ συχνά πυκνά γυρίζω πίσω. Πίνω, δροσίζομαι, συνεχίζω. Το πολύ ευχάριστο είναι πως πολλά παιδιά γνωρίζοντας κάποια έργα απ' αυτά ανταποκρίνονται πολύ θετικά.

Χαιρετισμούς.