Οι δώδεκα που πήγαμε στο θέατρο Τέχνης, είπαμε να σας φέρουμε και στους υπόλοιπους μερικούς αναμνηστικούς στίχους. Κομμάτια ποιημάτων , θραύσματα - ας μας συγχωρεθεί αυτό, το κάνουμε μόνο με το θράσος των ανθρώπων που αγαπούν.
Προχτές, για μιαν ώρα, βουτήξαμε στην καθαρτήρια θάλασσα της ποιήτριας. Λίγες σταγόνες της σας φέρνουμε.
( Παιδιά - όσοι ήρθατε: Γράψτε πίσω στα σχόλια τις εντυπώσεις από τη βραδιά, καλό θα ήταν.)
Μίλα.
Πες κάτι,οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
(Από το "Η περιφραστική πέτρα")
(Από το "Η περιφραστική πέτρα")
Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ'όλα. Λίγο απ'όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ'ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν ειμαι λυπημένη.
(…)
Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
(…)
Περπάτησα πολύ στα αισθήματα,
τα δικά μου και των άλλων,
κι έμενε πάντα χώρος ανάμεσα τους
να περάσει ο πλατύς χρόνος.
(…)
Πήγα και στη θάλασσα.
(…)
Πήγα και στη θάλασσα.
Μου οφειλόταν ένα πλάτος.
Πες πως το πήρα.
(…)
Όσο μπόρεσα έφερ'αντίσταση σ'αυτό το ποτάμι
(…)
Όσο μπόρεσα έφερ'αντίσταση σ'αυτό το ποτάμι
όταν είχε νερό πολύ,
να μη με πάρει, κι όσο ήταν δυνατόν
φαντάστηκα νερό στα ξεροπόταμα
και παρασύρθηκα.
(…)
(από το "Πέρασα")
(…)
(από το "Πέρασα")
Ο έρωτας ,
όνομα ουσιαστικόν ,
πολύ ουσιαστικόν ,
ενικού αριθμού ,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού ,
γένους ανυπεράσπιστου .
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες .
Ο φόβος ,
Ο φόβος ,
όνομα ουσιαστικόν ,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός : οι φόβοι .
Οι φόβοι για όλα από δω και πέρα .
(…)
(από το "Ο πληθυντικός αριθμός")
(…)
(από το "Ο πληθυντικός αριθμός")
Ένα μόνο δεν μου δίνει το όνειρο.
Το όριο.
Ως που να κινδυνέψω.
Γιατί τότε πια δεν θα 'ταν όνειρο.
Θα 'ταν γεράματα...
( από το "Συνέντευξις")
( από το "Συνέντευξις")
Κύριε
μη μας πάρεις κι άλλο
τις απώλειές μας.
Δεν έχουμε πού αλλού να μείνουμε».
(από το "πρόβλημα της στέγης")
(από το "πρόβλημα της στέγης")
Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα
αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι
γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.
("Πρόσεχε")
("Πρόσεχε")
Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε
(από το "φωτογραφία 1948")
(από το "φωτογραφία 1948")
.jpg)
9 σχόλια:
Μα γιατί?
Γιατί να χάσω την παράστασηη??
:(
Τέλοσπαντων, μπορώ να πω πως μου κίνησε το ενδιαφέρον η ποίηση της Δημουλά...Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε!! -Στέφη
Τέλεια... Μεταδίδεται και σε μας τα πανέμορφα και πολίτοιμα δωράκια που εσείς οι τυχεροί απολαύσατε και δεν είναι καθόλου λίγα.. Ευχαριστούμε!!!
Στέφη,
Κι εγώ έτσι λέω, βρε Στέφη..Γιατί να τη χάσεις. Είμαι σίγουρος πως θα σου άρεσε. Σου "πήγαινε".
Μην ανυπομονείς. Αργούν οι παραδόσεις της Δημουλα. Δεσμεύομαι να σας δώσω λίγο υλικό (CD, βιβλιαράκια,) να την ανακαλύψετε εκτός μαθήματος - άλλο που δε θέλει και η ίδια :-)
( Αυτό το κάθαρμα, η Ελένη, γιατί δε γράφει κάτι για την παράσταση; Για ταρακούνα τη λγάκι, που σας αφήνει απληροφόρητους!)
Ειρήνη,
Την επόμενη φορά θα σου έχουμε πρόσκληση!
χαχαχαχαχα...κ. Μανεση , μονο να μου πειτε πιο νωρις για να βγαλω εισητηριο για Αθηνα!!!
Γιατί κύριεεεε με λέτε κάθαρμα? Αφού το ξέρετε επίτηδες το κάνω για να με παρακαλούν . Τέλος πάντων όσοι δεν ήρθαν έχασαν (ναι Στέφη για σένα πάει αυτό) Μπορώ να πω ενθουσιάστηκα με την παράσταση, αν και μας είχατε φοβίσει λίγο στην αρχή. Πρώτον, η παράσταση πρόβαλε την ποίηση της Κ. Δημουλά σε όλο της το μεγαλείο. Η ηθοποιός ήταν Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Η. Ο τρόπος που δραματοποιούσε τα ποιήματα ήταν μοναδικός, τα συναισθήματα πολλά και τέλος μας άφησε όλους συγκινημενους. Προσωπικά εμένα μου άρεσε παρά πολύ. Με έφερε πιο κοντά στην ποίηση και με έκανε να καταλάβω πιο πολλά πράγματα για την ζωή (αφού μερικά από τα θέματα της ποίησης της Δημουλά είναι η ζωή και η γυναικά ειδικότερα) Το αγαπημένο μου ποίημα είναι ο Πληθυντικός αριθμός και μάλιστα εχθές το κόλλησα διπλά από το κρεβάτι μου για να το διαβάζω συχνά.. Ορίστε τώρα πληροφορηθήκατε-Ελένη
Γεια σου, Ελένη!!
Κοίτα, το "κάθαρμα" το συνδύασα, παιδί μου, με την κάθαρση που νιώσαμε στην παράσταση(...)Τίτλος τιμής είναι! Μπορείς κι εσύ να με αποκαλείς εξίσου κάθαρμα (αν και εγώ κάθαρμα ήμουν και πριν την παράσταση...)
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, όπως σου άρεσε. Δεν ήταν ό,τι ούτε πιο εύκολο, ούτε πιο συνηθισμένο, ούτε πιο εύπεπτο. Θα με βάραινε, λοιπόν, η ευθύνη της επιλογής και της πρότασης, αν σου φαινόταν από αδιάφορο έως κακό.
Ο Πληθυντικός αριθμός, υπέροχο και πικρό ταυτόχρονα. Θυμήσου να κάτσουμε κάποια στιγμή να σου πω δυο λόγια, μια και φέτος δεν είναι στην ύλη σας. Σκέψου, π.χ, πως τον αντιμετωπίζουν σα μια ερωτική ιστορία. Δες τι είδους συνέχεια στην ιστορία ενός έρωτα μπορεί να αποτελούν τα 4 ουσιαστικά που "κρατάνε" το ποίημα...
Νομίζω, επίσης, πως θα σ' αρέσουν και τα "πάθη της βροχής", που τα έχει το σχολικό βιβλίο.
Την παραγγελία, καλή μου Ελένη, τα CD λέω, δεν την ξεχνάω. Λίγη υπομονή μόνο.
Και, ναι, κάθαρμα: Τώρα πληροφορήθηκα. Και σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. :-)
αν και καπως (εως πολυ)καθυστερημενα ειπα να σας πω και εγω την γνωμη μου καθως στο σχολειο δεν μας εχει δωθει η ευκαιρια.... (ολα ξεκινανε πολυ πριν παμε στο θεατρο..)ειχα διαβασει απο περιεργεια καποια απο τα ποιηματα που βρισκπνται στο βιβλιο μας..και ενα απο αυτα ηταν η σκονη και ο πληθυντικος αριθμος..μου αρεσαν αλλα και με προβληματισαν ταυτοχρονα..
τωρα μετα την εμπειρια του θεατρου,αφου ξαναδιαβασα τα ποιηματα που ακουσα και χαρακτηκαν στη μνημη μου μπορω να πω οτι ειμαι ενθουσιασμενη γιατι εχω κανει ενα μικρο βημα,πιο κοντα στην ποιητρια...
Για τν παρασταση....κατι πρωτογνωρο για μενα (και μαλλον και για την πλειονοτητα των μαθητων που ειμασταν εκει)αλλα ταυτοχρονα συγκινητικο,με εκανε να σκεφτω,να προβληματιστω.Συνολικα παρασταση και ηθοποιος μαγευτικοι...τσαμπα μας ειχατε τρομαξει στην αρχη...
επισησ θα ηθελα να ειμαι παρων στην κουβεντα για τον πληθυντικο αριθμο(αν δεν την εχετε ηδη κανει)
αγαπημενα ποιηματα :
Η περιφραστικη πετρα
Τα παθη της βροχης
Σε συντομο χρονικο διαστημα
και νομιζω το Περασα..
Κ.Μανεση συνεχιστε να ψαχνεται και να μας ταξιδευεται σε τετοια μερη!!!
:-)
Σταυρουλα! 8)
Σταυρούλα,
Αρχίζω από το τέλος: Από το άγχος μου σας τρόμαξα. Δεν ήθελα ποτέ να αισθανθείτε πως "χάσατε το βράδυ σας", αφού πήρατε την απόφαση και παρατήσατε φροντιστήρια και διαβάσματα. Και, πράγματι, τόσα χρόνια που διδάσκω τη Δημουλά βλέπω πολύ διαφορετικές αντιδράσεις απ' τα παιδιά, ποτέ δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
Χαίρομαι που ( από τώρα) σ' αρέσει. Πρόχειρα, για περίπτωση που δεν την έχεις, σου παραθέτω εδώ την περιφραστική πέτρα:
Μίλα.Πες κάτι,οτιδήποτε.Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,που να σε δένει πιο σφιχτάμε την αοριστία.
Πές :"'Αδικα","Δέντρο", "Γυμνό".
Πες :"Θα δούμε","Αστάθμητο" ,"Βάρος" .
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται μια σύντομη ,άδετη ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα.
Πές κάτι.
Πές "κύμα" , που δεν στέκεται.
( Δε σου κρύβω πως με συγκινεί και μένα αυτό το ποίημα - Όπως και τα πάθη της βροχής. Που το έχει στο βιβλίο μας, αλλά που δεν το ανέφερες.)
Και, αλήθεια, είδες πώς ακόμα και στο σχολείο δεν προλάβαμε να τα πούμε ούτε και για την παράσταση; Αμάν μ' αυτό το τρέξιμο για τις εξετάσεις! Περάστε, επιτέλους, να τα λέμε με την ησυχία μας! :-))
Σταυρούλα, σ' ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες λίγο χρόνο να μας θυμίσεις την παράσταση.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου