Κρίσεις "συμμαθητών" σας για το Αμάρτημα της μητρός μου.

Τη Δευτέρα "μπαίνουμε" στο Βιζυηνό. Είπαμε να το έχετε διαβάσει σπίτι και να ξεκινήσετε εσείς το μάθημα, εκφράζοντας τις πρώτες, άμεσες, είτε θετικές είτε αρνητικές, εντυπώσεις που σας δημιούργησε η ανάγνωση. Μέσα απ' αυτή τη συζήτηση θα αρχίσουμε να προσεγγίζουμε το έργο του θρακιώτη συγγραφέα, τα χαρακτηριστικά της γραφής του, τον τόσο ενδιαφέροντα κόσμο που κλείνει στο έργο του.

Σε ένα παλιό τεύχος του περιοδικού "οδός Πανός" ( Σεπτ. - Δεκ. 1996)

βρήκα γνώμες "συμμαθητών" σας από το Βόλο. Ο συγγραφέας και δάσκαλός τους Κώστας Ακρίβος τις είχε συγκεντρώσει και τις δημοσίευσε εκεί. Ας σταχυολογήσουμε μερικές:

" Το αμάρτημα αυτό δεν εξαγοράζεται ούτε με κοσμικές ποινές, ούτε με θρησκευτικά επιτίμια και ούτε περιγράφεται, όσος καιρός και αν περάσει".

" Το τραγικότερο πρόσωπο στο διήγημα είναι η μητέρα, η οποία είναι δέσμια μιας μοίρας, την οποία όμως δεν καθόρισε η ίδια".

"Το ωραιότερο πράγμα στο Αμάρτημα της μητρός μου είναι το γεγονός πως πρόκειται για ένα αριστούργημα πόνου της μητρικής στοργής και της βαθιάς ανεξιλέωτης οδύνης".

"Μπορεί, άραγε, μια μητέρα, όταν βρίσκεται σε απόγνωση, να απαρνηθεί το παιδί της; Γίνεται να απαλύνει τον αρχικό της πόνο με το να παρακαλεί τον Κύριο να πάρει το αγόρι και να κρατήσει αυτή το κορίτσι; Ίσως δεν βρω λογική απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα".

"Τίποτα πιο οδυνηρό και απαίσιο από το να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι ή έστω να νομίζεις πως δεν αγαπιέσαι. Πόσο μάλλον, όταν ο άνθρωπος, αυτός που απογοητεύει τον άλλον είναι η ίδια του η μητέρα!".

"Μέσα από το Αμάρτημα της μητρός μου ο Γ.Β επιχειρώντας να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχικής τοπογραφίας, θα αναδείξει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συνείδησης".

"Θα μπορούσε ο συγγραφέας να δώσει ένα τέλος πιο ευτυχισμένο για τη μητέρα, κάτι που θα την έκανε να ξεχάσει και ο αναγνώστης να είναι πιο ανάλαφρος. Δεν το έκανε όμως, αλλά μας άφησε να αναλογιστούμε το βάρος που είχε μια τέτοια πράξη".

"Το Αμάρτημα της μητρός μου είναι ένα παράθυρο στη Θράκη του 19ου αιώνα. Είναι, πιστεύω, μια ανδιαφέρουσα αναδρομή στα ήθη και τα έθιμα, τις αντιλήψεις και τις συνήθειες της εποχής. Μια ευκαιρία σύγκρισης με τα σημερινά δεδομένα, προς αρχή προβληματισμού".

"Ο συγγραφέας με συνθετική ικανότητα και αφηγηματική χάρη παίρνη ως βάση ένα δραματικό περιστατικό - που άλλαξε "τον ρυθμό του κόσμου του"- και δημιουργεί ένα αφήγημα με δραματική πλοκή και ψυχολογικό βάθος".

" Μου προκαλεί δέος και συναισθήματα λύπης, οίκτου και πολλές φορές θυμού, αφού μας είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πώς ένας άνθρωπος, μια μητέρα βασανίζεται τόσο πολύ για ένα σφάλμα, ένα ατύχημα που χαράζει την υπόλοιπη ζωή της".

"Διαφαίνεται η απόγνωση των ανθρώπων, όταν οι προσπάθειές τους αποτύγχαναν, ενώ ο ξενιτεμός δείχνει την προσπάθεια των ανθρώπων να ξεφύγουν απ' τη μίζερη ζωή τους".

"Είναι μια δραματική περιγραφή του αγώνα των ανθρώπων για επιβίωση και για την κατάκτηση έστω και λίγης ευτυχίας".

"Μου κάνει εντύπωση πώς μια μάνα μπορεί να δίνει σαν αντάλλαγμα τα άλλα της παιδιά για να κρατήσει το κορίτσι. Ασύλληπτο!".

Πόσα δεν έχουμε να δούμε (και να πούμε) προσεγγίζοντας το διήγημα...

Για την ώρα, προέχει η σαββατιάτικη ξεκούραση. Να περάσετε καλά.