Διαμάντια

Αυτές τις μέρες «συνομιλούμε» με τα γραπτά σας. Μέσα στην κούραση, την άχαρη δουλειά της βαθμολόγησης, τη μονοτονία των εντυπώσεων και των συμπερασμάτων, έρχονται στιγμές που εκεί, στις γραμμές των τετραδίων σας, σαλεύει ζωή.

Από κάποιες χαραμάδες του απρόσωπου τρυπώνουν ίχνη ευαισθησίας και γραφής προσωπικής. Τυχεροί είμαστε, σκέφτομαι, οι βαθμολογητές, που συναντιόμαστε με τα διαμάντια σας. Μάτια να έχουμε..

Ένα μικρό δείγμα σκέψεών σας για την προσφυγιά απόψε και σε επόμενη ανάρτηση άλλο για τις πόλεις και τη ζωή σ’ αυτές.

* Μπορεί να υπάρχουν πρόσφυγες έλληνες ή τούρκοι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι, όμως μία είναι η ανθρωπιά, μία η προσφυγιά, μία η νοσταλγία. Για όλους.

* Στεκόταν στο κατώφλι, γιατί αυτό το σημείο ήταν η σταγόνα που έπεφτε στη θάλασσα της μνήμης της και την έκανε να ανακαλεί τα χαρακτηριστικά της τότε εποχής.




* Φαίνεται πως πέρα από τις όποιες διαφορές και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα έθνη, ο πόνος της προσφυγιάς και της επ’ άπειρον εγκατάλειψης του τόπου που μέχρι τότε θεωρούσαν ως πατρίδα ενώνει τους λαούς και βάζει τις αντιθέσεις που παρατηρούνται σε πολιτικό επίπεδο στο περιθώριο. Ο αβάσταχτος πόνος και η θλίψη, το γκρέμισμα των ονείρων που συνοδεύουν κάθε πρόσφυγα δε γνωρίζει έθνη και συμφέροντα. Η απώλεια της πατρογονικής γης στοιχίζει το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος, έθνους, φυλής και θρησκείας.

* Ο χώρος που γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε, που διαμορφώνουμε τις πρώτες μνήμες της ζωής μας είναι κατά κάποιον τρόπο η μικρή μας πατρίδα.

* Το προσφυγικό ζήτημα είναι διαχρονικό, διακρατικό, αποστασιοποιημένο από τις έχθρες των κρατών.

Η Αλεξάνδρεια του Καβάφη στον Κεραμεικό

( φωτ. από maarav.org.il)

Την Παρασκευή τελειώνουν για τους περισσότερους οι πανελλαδικές. ( Απίστευτο,ε;)

Τι λέτε, δεν αρχίζουμε την αποτοξίνωση;

Μια βόλτα στον Κεραμεικό είναι πάντα μια καλή ιδέα.

Κάπου εκεί, στο μουσείο ισλαμικής τέχνης,

απλώνεται η Αλεξάνδρεια του Καβάφη.

Σε υδατογραφίες της Anna Boghiguian ( Κάιρο, 1946).

H Anna Boghiguian

(φωτ. από angeliwandtheistanbul.blogspot.com)

Η οποία μας ταξιδεύει και με τα λόγια της στην Αλεξάνδρεια και στον αλεξανδρινό:

« H Αλεξάνδρεια είναι από τη φύση της μια παράξενη πόλη, μια πόλη -λιμάνι στην Αίγυπτο που όμως διαφέρει από τις άλλες αιγυπτιακές πόλεις σε ιδιοσυγκρασία και ιστορία. Βυθισμένη στους μύθους του παρελθόντος, ένας αντικατοπτρισμός και μια σκιά από περασμένες δόξες και πολιτισμούς, μόνο διαισθητικά γίνεται αντιληπτή ανάμεσα στη σκόνη και τους ήχους του αέρα. Το χειμώνα η πόλη παύει να είναι παραθεριστικό κέντρο και παίρνει τη συνηθισμένη της μορφή του λιμανιού.

Κάποτε σταυροδρόμι διαφορετικών πολιτισμών, κάποτε κατοικημένη από διάφορες εθνικότητες, Έλληνες, Ιταλοί, Ισπανοί, Εβραίοι, Αρμένιοι και Άραβες που συγχρωτίζονταν και συμβίωναν χωρίς εθνικούς περιορισμούς, όπως τον καιρό των Πτολεμαίων... Ο Durrell έγραψε το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο και αποθανάτισε για πάντα την πόλη. Ο Forster πριν από αυτόν έγραψε για τον Καβάφη και την Αλεξάνδρεια απευθυνόμενος στο αγγλόφωνο κοινό. Ο Καβάφης με τα ποιήματά του αποκαλύπτει την ιστορία της πόλης στον κόσμο....

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Καβάφη να κινείται γοργά με τον αέρα της πόλης ανάμεσα στα διάφορα καφενεία και μπαρ της γειτονιάς του, ή να πηγαίνει στη δουλειά του, στην Εταιρία Ύδρευσης και Άρδευσης, να ανεβαίνει με το ασανσέρ στον 4ο όροφο, όπου βρισκόταν το γραφείο του, και να κάθεται στη θέση του με θέα την Corniche και τη Μεσόγειο, επαναλαμβάνοντας τα ποιήματά του σαν στο θέατρο, και δημιουργώντας ο ίδιος, σαν ηθοποιός, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο...

Στο διαμέρισμά του στοιβάζονταν αντικείμενα και, όπως έχω διαβάσει, άλλα ήταν πολύτιμα και όμορφα και άλλα δεν είχαν αισθητική αξία παρά μόνο τη σκόνη που τα σκέπαζε. Ξεχασμένα στο χώρο, υπήρχαν αρμονικά, όπως η ποίηση του...

Τα πολλά βάζα που είχε ίσως να ήταν γεμάτα με λουλούδια και καθώς δεν ήθελε τον ηλεκτρισμό και χρησιμοποιούσε γκάζι για φωτισμό, ο χώρος πρέπει να είχε μια θερμή ακτινοβολία από τα κεριά που σκίαζαν το χώρο με μαλακές σκιές, όπως οι σκιές του παρελθόντος για τις οποίες γράφει στα ποιήματά του, όταν περιγράφει το απαλό και αισθαντικό φως των κεριών...

(φωτ. από weekly.ahram.org.eg)

Τον φαντάζομαι να κατεβαίνει την οδό Ατταρίν ...το δρόμο των μπαχαρικών. Περνούσε μπροστά από πολλά παλαιοπωλεία, μαγαζιά με μυρωδικά και μπαχαρικά. Όλα τα εισαγόμενα αγαθά από διάφορες χώρες ήταν εκεί εκτεθειμένα. Έφτανε στο λιμάνι για να υποδεχτεί τους ναύτες. Πήγαινε στα καφενεία και όπως ένας Έλληνας φιλόσοφος δίδασκε στους νέους ποιητές της πόλης την ιστορία, την ποίηση και βέβαια τη ζωή...Αγαπούσε το κρασί του και τα κομμένα στη μέση τσιγάρα του.

Ήταν ο τέλειος Έλληνας, ένας εραστής της γλώσσας του... Το μέτρο του ήταν αυτό του βαλς, του ταγκό ή της λαϊκής μουσικής. Θα προσέθετα και της κλασσικής ελληνικής μουσικής παρόλο που δεν έχω γνώση παρά μόνο διαίσθηση. Όπως με τον Tagore και τον Shawki, η μουσική υπήρξε μια αναγκαιότητα των ποιημάτων, αν και τα ποιήματα του Καβάφη δεν τραγουδήθηκαν...

Ο Καβάφης ήταν το κλειδί μου για να ανοίξω την πόλη, την ιστορία της Αλεξάνδρειας καθώς και της μυθικής, φαντασιακής πόλης. Ο ίδιος ακολουθεί τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου του Μεγάλου και πηγαίνει στην Ινδία, στην κατασκευή των μαντάλα, και αποκηρύσσει τα αμαρτήματα του στο Γάγγη.»

(φωτ. από sarfarkhan.com)

Βλέπετε; Πολύς Καβάφης, πολλή Αλεξάνδρεια.
Η έκθεση θα μας περιμένει μέχρι το Σεπτέμβρη.
Καμία βιασύνη. Είναι εκεί, στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης
Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12,
Αθήνα (Κεραμεικός), Τηλ: +30-210-3251311-2, http://www.benaki.gr/collections/islamic/gr/

Όποιοι από σας θέλουν να πάμε μαζί, πολύ ευχαρίστως. Μέχρι να τελειώσουν οι εξετάσεις σας, θα βρούμε χρόνο να το κανονίσουμε. Αρκεί μετά να πάμε για...παγωτό γρανίτα!

Μέχρι τότε καλά διαβάσματα,
επιτυχίες στα εναπομείναντα
και...καλά τελειώματα!

Σκάνδαλο! Τα θέματα περιλάμβαναν τις απαντήσεις!

(φωτ. από tutorart.com,

επιλεγμένη ειδικά για να εκφράσει τη διάθεση των υποψηφίων:-) )

Σκάνδαλο μέγα, περάστε ν' ακούσετε!
Φέτος, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, η κεντρική επιτροπή που έβαλε τα θέματα της λογοτεχνίας, μαζί με αυτά έστειλε και τις απαντήσεις του 5ου θέματος (του αδίδακτου)!

Τις απαντήσεις τις είχαν στα χέρια τους οι υποψήφιοι για 3 ολόκληρες ώρες,

όσο κρατάει, δηλαδή, η εξέταση του μαθήματος!

Αναλυτικότερα:

Ως "παράλληλο" κείμενο δόθηκε

το εξής απόσπασμα του Γιώργου Ιωάννου,

από το αφήγημα "Απογραφή ζημιών" τ

ης συλλογή του "Το δικό μας αίμα" (1980):

" Δίπλα στό «Ἀκρόπολις» καί μέχρι τήν ὁδό Πλάτωνος ἦταν στή σειρά σπίτια μικρά καί παμπάλαια, ὅπου μέχρι καί τήν Κατοχή κατοικούσανε οἰκογένειες Ἑβραίων. Αὐτά, μέ τό ξενοδοχεῖο μαζί, σχημάτιζαν τή βορινή πλευρά τῆς πλατείας, πού σήμερα ὀνομάζεται «Μακεδονομάχων». Τά Σάββατα γριές Ἑβραίισες, μέ τίς πατροπαράδοτες ἀτλαζένιες φορεσιές τῆς Καστίλλιας, στεκόντουσαν στίς ἐξώπορτες μέ σταυρωμένα τά χέρια, γιά νά περάσει ἥσυχα καί ἀναμάρτητα ἡ ἅγια ἀργία. Τά σπίτια αὐτά, ἄν δέν εἶχαν προλάβει νά τά κατεδαφίσουν οἱ ἐργολάβοι, θά τά κατεδάφιζαν τώρα ὁπωσδήποτε οἱ στρατιωτικές μπουλντόζες, σέ συνεργασία, βέβαια, μέ τούς πολιτικούς μηχανικούς καί τούς ἄλλους σπουδαίους, πού δέν ξέρω τί νά πῶ, ἀλλά σάν πολύ εὔκολα, προκειμένου γιά παλαιά σπίτια, σημειώνουν τήν ἔνδειξη «κατεδαφιστέον». Θαρρεῖς καί τό θεωροῦν ὅλοι τους εὐκαιρία νά ἐξωραΐσουν τήν πόλη κατά τά γοῦστα τους καί τά πρότυπά τους, ἀπαλλάσσοντάς την ἀπό τίς ἐνοχλητικές αὐτές παλιατσαρίες, πού πλαισιώνουν, καί πολύ ταιριαχτά μάλιστα, τά βυζαντινά μνημεῖα καί τούς χώρους τῆς παλαιᾶς ζωῆς. Ἔτσι σαρώθηκε σιγά σιγά, ἀπό χρόνια, ὅλη ἡ παλιά γειτονιά ἡ γύρω ἀπό τή Ροτόντα, δηλαδή ἡ παλιά ἑλληνική συνοικία τῆς Καμάρας, αὐτή πού ἔδινε τόν τόνο καί τά ἐπιχειρήματα, καί ἀφέθηκε ὁ τόπος ἐλεύθερος γιά νά φωτογραφίζουν οἱ τουρίστες μέ ἄνεση τή Ροτόντα."

Η παλιά συνοικίας της Καμάρας, στη Θεσσαλονίκη.

(η φωτ. από site του δήμου Θεσ/κης)

Αυτό ήταν το κείμενο.
Στο 5ο θέμα, λοιπόν, ως συνήθως, ζητείται σύγκριση με το "δικό μας", το διδαγμένο. Σύγκριση, δηλαδή, με ένα κείμενο που εξ ορισμού παρουσιάζεται ως δίδυμο αδελφάκι του. Πιο απλά, σε γενικές γραμμές, όπως είναι το ένα θα είναι και το άλλο. Έλα όμως που στην πρώτη ερώτηση (και όχι μόνο) δίνονται ούτε ένα ούτε δύο, αλλά πέντε βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία του περιεχομένου του διδαγμένου κειμένου! Δείτε την εκφώνηση:
" Ο Γ. Ιωάννου αντλεί τα θέματά του κυρίως από
τα παιδικά του χρόνια,
τον κόσμο της προσφυγιάς,
τον πόλεμο,
τη Θεσσαλονίκη,
τον τρόπο ζωής των απλών ανθρώπων.
Για καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις να γράψετε ένα αντίστοιχο παράδειγμα μέσα από το κείμενο."

Μήπως αυτά τα στοιχεία αποτελούν και το βασικό κορμό της απάντησης του 5ου θέματος;! Μπορείτε να το επαληθεύσετε, για του λόγου το αληθές.
Θαυμάσιο, ε;

Λοιπόν, για να σοβαρευόμαστε, μια χαρά ήταν τα θέματα, μας δώσανε και τις απαντήσεις, γράψαμε, συνεχίζουμε.

Ας αποχαιρετήσουμε το φετινό διαγώνισμα της λογοτεχνίας με μια βόλτα στις συνοικίες των εβραίων της συμπρωτεύουσας , μέσα από ένα σεφαραδίτικο τραγούδι από την υπέροχη Σαβίνα Γιαννάτου.

( Σεφαραδίτες λέγονται οι εβραίοι που προέρχονται από την ιβηρική χερσόνησο, κυρίως την Ισπανία. Στη Θεσσαλονίκη ήσαν πολλοί. Μιλάνε ισπανοεβραϊκά, που στην ουσία είναι μεσαιωνικά ισπανικά. )

Καλή συνέχεια, παιδιά!

Συνταγή γρανίτας φράουλας για υποψηφίους

( φωτ. από guide.gr)

Τώρα, τι περιμένετε;
Οδηγίες της τελευταίας στιγμής;

Συμβουλές αυτοαναιρούμενες του τύπου "μην αγχώνεστε",

μετά από 18 χρόνια επιβολής άγχους;
Τα έχουμε πει όλα από κοντά.

Σε δυο μέρες εξετάζεστε το "μάθημά μας". Ξέρετε τι έχετε να κάνετε.

Κι αν παρουσιαστεί καμιά απορία της τελευταίας στιγμής, εδώ θα είμαστε,

λέω να γίνω ηλεκτρονικό…βίκτιμ αυτό το διήμερο,

ώστε να μπορέσω, αν χρειαστεί, να σας απαντήσω άμεσα.

Οπότε;

Οπότε μια εύκολη συνταγή για γρανίτα φράουλα, εποχή που είναι.

Τι καλύτερο απ' το να διαβάζεις λογοτεχνία απολαμβάνοντας τη δροσιά μιας δροσερής γρανίτας που φτιάξατε με τα χεράκια σας ή, άντε, με τα χεράκια της μαμάς σας;
Πού ξέρετε; Μπορεί να σας μείνει το κουσούρι ( το πιθανότερο..) - και είναι από τα απολαυστικότερα κουσούρια, πιστέψτε το.

Λέγεται

"διαβάζω λογοτεχνία απολαμβάνοντας μια γρανίτα".

Στο μέλλον, μάλιστα, μπορεί κανείς

να αλλάξει τη λέξη "γρανίτα" ( προτείνεται)

και τη λέξη "λογοτεχνία" ( δεν προτείνεται)

με όποια άλλη της αρεσκείας του.

Μπορεί, π.χ, να το κάνει

"διαβάζω λογοτεχνία απολαμβάνοντας τον ήλιο/τη θάλασσα/τη βροχή/το κρεβάτι μου κοκ".
Α! Να το μεγάλο κέρδος από τις εξετάσεις, λοιπόν!

Πάμε ταχύτατα στη συνταγή, γιατί μέχρι να παγώσει παίρνει και κάποια ώρα..

Γρανίτα φράουλα για υποψήφιους

( φοιτητές ή μάγειρες)

Υλικά: Ένα κεσεδάκι φράουλες, κατά προτίμησιν βιολογικές*
200 γρ. ζάχαρη και
άλλο τόσο νερό.
Λίγο χυμό από πορτοκάλι ή λεμόνι

( Αναλόγως τι διαβάζετε. Αν σας φαίνεται ξινό το κείμενο,

βάλτε πορτοκάλι, αλλιώς λεμόνι - εγώ το προτιμώ,

αλλά η αλήθεια είναι πως δεν έχω πρόβλημα με τα κείμενα..)

* βιολογικές, βέβαια, για πολλαπλά οφέλη:

Απ' τη μια η γρανίτα θα γίνει πολύ πιο εύγεστη,

από την άλλη, μέχρι να βρούνε οι δικοί σας βιολογικές, ε

σείς θα περάσετε αρκετές πολύτιμες, ήρεμες στιγμές "μόνοι στο σπίτι",

άσε που μόλις ακούσουν "βιολογικές" θα πάθουν σοκ, λόγω ακρίβειας,

και έτσι θα ξεχάσουν για κάποιο διάστημα

να σας … ξεαγχώνουν με ποικίλες συμβουλές!!

Σατανικό, ε;

Εκτέλεση: 1) Μόλις κάνετε το πρώτο διάλειμμα από το διάβασμα,

βάλτε το νερό με τη ζάχαρη μαζί να βράσουν και μόλις πάρουν 2-3 βράσεις

βγάλτε τα απ' τη φωτιά.

Χρόνος διαλείμματος- βρασίματος: 10΄. Κεφάλια μέσα.

2) Μετά από μια ώρα που θα έχει κρυώσει το σιρόπι

κι εσείς θα κάνετε το 2ο διάλειμμά σας,

λιώστε τις φράουλες στο μπλέντερ, στίψτε και μισό λεμονάκι

και ρίξτε τα όλα μέσα στο σιρόπι.

Βάλτε τα όλα μαζί στην κατάψυξη.

Χρόνος διαλείμματος, άλλα 10΄. Άντε για Βιζυηνό.

3) Στα επόμενά σας 3-4 διαλείμματα μην ξεχνάτε να περνάτε από την κατάψυξη

και να ρίχνετε ένα ανακατεματάκι στην παρασκευαζόμενη γρανίτα σας.

Σερβίρετε σε γυάλινο ποτήρι, με καλαμάκι,

και ρουφάτε με νεύρο ή ηδονή ( αναλόγως τι διαβάζετε..)

Ουφ! Τώρα μπορούμε να ευχηθούμε

ΚΑΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ευχές

(φωτ. από 4.bp.blogspot.com)

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ,

ΠΑΙΔΙΑΑΑΑΑΑΑ !!!

Το μαύρο απ' τ' άλλο του μέρος άσπρο είναι. Δική σου δουλειά να τ' αντιστρέψεις.

"Δύσκολες ώρες, στον τόπο μας. Κι αυτός ο περήφανος,
γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος, αφέθηκε να τον βοηθήσουν·
εγγράψαν υποθήκες πάνω του·πήραν διακιώματα·αξιώνουν·
μιλάνε για λογαριασμό του· του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα·
τον ελεούν· τον ντύνουν μ' άλλα ρούχα ξέχειλα, χαλαρωμένα·
του σφίγγουν μ' ένα καραβάσκοινο τη μέση. Εκείνος,
μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάει
μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει (ως και την ώρα
του ύπνου)
σφιχτά σφιχτά, σαν ύστατο οβολό του, ( μόνο τώρα βιος του)
γυμνό, απαστράπτοντα κι ανένδοτο, το θάνατό του."

Μη γελιόσαστε. Το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

( "Ύστατος οβολός" )

είναι γραμμένο (1968) για την Ελλάδα της χούντας.

Σας μοιάζει σχόλιο για τη σημερινή πραγματικότητα;

Φαίνεται πως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να χάνει ένας τόπος την εθνική του κυριαρχία…

Η ζωή του Γιάννη Ρίτσου είναι μια πορεία μέσα στην πίκρα. Απώλειες αγαπημένων προσώπων, αρρώστιες, φυλακίσεις, εξορίες, παρανομία, σανατόρια, θάνατοι.
Κι όμως. με την ποίησή του υψώνει πεισματικά τη φωνή του στο φως. Αμετακίνητα αγωνιστής της ζωής, προσβλέπει σε σταθερά οράματα, στην ίδια τη ζωή, στον Άνθρωπο.
Στις δύσκολες ώρες που περνάμε προστρέχουμε στην εμμονικά προσηλωμένη στο φως ποίησή του. Αντλούμε και δυναμώνουμε απ' αυτή.
Στις άγονες μέρες αντιπροτείνει την αδιάπτωτη περηφάνια που δεν του επιτρέπει να παραδίδει το χαμόγελό του:

" Απελπισμένος χαμογελώ
γιατί δεν έμαθα να γυρεύω
και σωπαίνω περήφανος
γιατί δεν έμαθα να μη θέλω."
( Ο ξένος )

Εναποθέτει στο δικό μας χέρι τη δυνατότητα να αντιστρέψουμε το μαύρο:

" Το μαύρο, απ' τ' άλλο του μέρος
άσπρο είναι. Δική σου δουλειά
να το αντιστρέψεις."
(3χ111 τρίστιχα)

Και μπορεί να βλέπει το φως των αστεριών να ανθίζει πάνω από την πίκρα.
( "Θάθελα να σου στείλω ένα μπουκέτο αστέρια, από κείνα που ποτέ δεν παύουν ν' ανθίζουν πάνουν απ' την πίκρα μας", γράφει στην Καίτη δρόσου το 1950 από την εξορία)

Αρνείται να τον γεράσουν οι καταστάσεις, δεν ξεπουλάει τη νιότη του:
"γερνάω από μια νιότη απέραντη που δεν εννοεί να γεράσει"
( Το τερατώδες αριστούργημα)
και
"κάθε πρωί που ξυπνώ είμαι μιαν αιωνιότητα πιο νέος από χτες"
(Ο Αρίοστος αρνείται να γίνει Άγιος)

Και εστιάζει επίμονα στο νέο που γεννάει η ζωή, που κατακτάει ο άνθρωπος:

"Μες απ' τις σκοτεινές στοές των δέντρων
ανηφορίζει βέβαιος ο χυμός

κι ανάμεσα απ' τη σύγχυση των κλαδιών και των φύλλων
ο καρπός δείχνει σταθερό το πρόσωπό του
με τα μάγουλα ολοπόρφυρα απ' τη χαρά να προσφερθεί
στον άνθρωπο και στο καινούργιο δέντρο."

Λόγος-καταφύγιο,

λόγος-ορμητήριο προσπάθειας,

αγώνων και κατακτήσεων.

Αφιερωμένος εξαιρετικά.

"Ξερόβηξαν κάτι στίχοι, ακούστηκα" (στίχος Κ. Δημουλά)

Παιδιά, χαθήκαμε.

Τη σταδιακή ερήμωση των τάξεων ήρθε να σφραγίσει και η σημερινή κι αυριανή απεργία κι έτσι δεν προλάβαμε καλά καλά να χαιρετηθούμε.

Σας θυμίζω ότι το ιστολόγιο ή το e-mail περιμένει,

μέχρι και την τελευταία μέρα, τις απορίες σας.

Όσοι δεν ήσαστε στην τάξη, όπου σχολιάσαμε τους τύπους των ερωτήσεων της εξέτασης του μαθήματος της λογοτεχνίας, καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά στις παλιότερες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου, όπου δίνονται κάποια στοιχεία. Διαβάστε τα και μετά ρωτήστε ό,τι θέλετε.

Για την 1η ερώτηση: http://logotexniakatefthinsis.blogspot.com/2009/03/blog-post_27.html

Για τη 2η και 3η: http://logotexniakatefthinsis.blogspot.com/2009/04/2-3.html

Για την 4η: http://logotexniakatefthinsis.blogspot.com/2009/05/4.html

Και για την 5η: http://logotexniakatefthinsis.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Σας εύχομαι καλή βδομάδα,

με πολλή αλλά και ήρεμη προσπάθεια και δουλειά.