Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Στοιχεία για την ποίηση του Μίλτου Σαχτούρη

Ο Ελεγκτής


Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν ο ουρανός
και λίγο χιόνι
Έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τα αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω


v Εντάσσεται εντός και εκτός του υπερρεαλισμού, στην ποίησή του κυριαρχούν το παράλογο στοιχείο, η απλή γλώσσα, η ποιητική σκηνοθεσία και η εικονοποιία. Οι εικόνες του εδράζονται στην πραγματικότητα, όπου ζώα, πρόσωπα και πράγματα μεταπλάθονται με τη φαντασία και το παράλογο σε σημεία με συμπυκνωμένη ενέργεια.


v Ο Σαχτούρης αξιοποιεί στοιχεία από τον εξπρεσιονισμό, τον εικονισμό, τον υπερρεαλισμό και το παράλογο, αλλά ουσιαστικά ακολουθεί το δικό του μοναχικό δρόμο, που συνίσταται στη φανταστική εγγραφή του εμπράγματου κόσμου στην ποίησή του.


v Η συμπύκνωση των όρων της παρομοίωσης και η αξιοποίησητης μεταφοράς συγκροτούν ένα νέο ποιητικό τοπίο σύντηξης του πραγματικού και του ποιητικού. Το ποιητικό του τοπίο είναι μοναχικό, γεμάτο φόβο.


v Οι δραματικές καταστάσεις δίνονται με επιλεγμένες λέξεις και εικόνες που θυμίζουν Ιερώνυμο Μπος και Γκερνίκα, μεταδίδουν φρίκη, κομματιασμένο κόσμο και πληγωμένη συνείδηση. Τα μοτίβα του
v ( πουλιά, ζώα, ουρανός, ψωμί, ζητιάνα κλπ ) επανέρχονται σε κάθε ποιητική συλλογή.

Καταλύει την απόσταση ανάμεσα στη γη στον ουρανό, οι μορφές του ανεβοκατεβαίνουν από τη ζωή στο θάνατο και το αντίστροφο ως εκφάνσεις του ίδιου πράγματος.


v Το ύφος του κινείται ανάμεσα στην οικειότητα και την ανοικειότητα, ξαφνιάζοντας τον αναγνώστη με την παραμορφωτική διάσταση των ποιητικών υλικών από τα οποία αναδεικνύεται η τραγική μοίρα του ανθρώπου ως πάσχοντος όντος, χωρίς καρυωτακική απαισιοδοξία. Η δικαιοσύνη και η λύτρωση αναζητούνται στον ουρανό.


v Ο Μ. Σαχτούρης με την ποίησή του αναζητά την αλήθεια, την αυθεντική ζωή, την απελευθέρωση από «πάθη και παθήματα» ανάμεσα στον ουρανό και τη γη και δίνει την εντύπωση ότι ως κλόουν μετεωρίζει και μετεωρίζεται αναζητώντας το νόημα της ύπαρξης.


v Οι εικόνες του παρουσιάζονται ως στοιχεία της καθημερινότητας, του γήινου και πραγματικού κόσμου, που επεκτείνονται στον ουράνιο και φανταστικό κόσμο δημιουργώντας το ποιητικό φαινόμενο.


v Η σκηνοθετική τεχνική του συγκροτεί ένα σκηνικό μεταμορφώσεων όπου κυριαρχούν το τοτεμικό στοιχείο, οι αρχετυπικές μορφές, τα πλάσματα της παιδικής παραμυθικής φαντασίας και το παράλογο, τα οποία με τη σειρά τους αποκαλύπτουν το ζοφερό βιωματικό κόσμο του Σαχτούρη, που αναζητά την ελπίδα σε έναν άλλο χώρο καθαρό, τον ουράνιο. Έτσι, ο κομματιασμένος του κόσμος είναι το βάθος και το πλάτος ενός επώδυνου βιώματος που μετέτρεψε την παιδική και εφηβική ηλικία σε εφιαλτικό βίωμα.

Από άρθρο της Χριστίνας Αργυροπούλου ( περ. Ομπρέλα, 6-7-8-2006 )

2 σχόλια:

librarian είπε...

Όμορφα είστε εδώ καθηγητές και μαθητές. Συζητάτε για Λογοτεχνία;
Χωράει στην παρέα μια βιβλιοθηκονόμος που δηλώνει απλή αναγνώστρια;

Διονύσης Μάνεσης είπε...

librarian,
Αν χωράει, λέει! Όπως χωράνε τα βιβλία της βιβλιοθήκης που διευθετείτε - πέρα από τα γλυκάκια, τους φυσικούς χυμούς, τα τσαγάκια που προσφέρουμε αφειδώς..

Ναι, καθηγητές και μαθητές είμαστε. Συζητάμε (ευτυχώς) για λογοτεχνία, με φόντο (δυστυχώς) τις εισαγωγικές εξετάσεις..
Είπαμε να αποκτήσουμε μια ηλεκτρονική λογοτεχνική γωνιά, για να ξεκουραζόμαστε μετά την πίεση της τάξης. Κι αν διαβάζουμε και κάτι περισσότερο για τα κείμενα της εξεταστέας ύλης μας, ακόμη καλύτερα.
Στην πορεία είδαμε ότι κι οι φίλοι που έρχονται κάπου κάπου με τα καλούδια τους, όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά και καλύτεροι από μας.
Οπότε...όποτε θέλετε! :-)
ΥΓ. Ωραιότατο το εικονίδιο, χαλαρωτικό...