Πάντα μου, διαβάζοντας Βιζυηνό, μού ήταν αδύνατο να απομακρύνομαι από "τους μύθους της ζωής του" που τον σημάδεψαν. Είναι έτσι αυτοβιογραφικός ο χαρακτήρας των διηγημάτων του και είναι τόσο έντονα και σημαντικά πολλά γεγονότα της ζωής του, που διαβάζοντάς τον "συνομιλείς " μαζί του, μαγνητικά σχεδόν μπαίνεις στον κόσμο του. Στέρηση, τραγικά γεγονότα, περιπέτειες ψυχής, αγάπη και μοναξιά. Μ' αυτό τον τρόπο δημιουργείται εύκολα μία συμπάθεια στο πρόσωπό του, ακουμπάς τρυφερά πάνω του, αισθάνεσαι οικεία τη βασανισμένη μορφή του συγγραφέα.
Κάπως έτσι από τα πρώτα διαβάσματα προσέγγισα το Βιζυηνό. Στα μάτια μου είχα πάντα το παιδάκι που μένει ορφανό στα πέντε του χρόνια, που στα δώδεκά του θα ξενιτευτεί και θα δουλέψει τρία χρόνια σε ραφτάδικο, θα αφοσιωθεί στα γράμματα και στη μελέτη - μια προσωπική, πεισματική κατάκτηση - , θα ταξιδέψει και θα σπουδάσει σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, θα καταφέρει πολλά και θα του αναγνωριστούν ελάχιστα στην αφιλόξενη γι'αυτόν Αθήνα, θα δει τ' αγαπημένα του αδέρφια να πεθαίνουν, θα ερωτευτεί παράφορα, αδιέξοδα και μόλις στα σαράντα τρία του χρόνια θα κλειστεί στο φρενοκομείο από "νόσημα του μυελού", που σταδιακά θα τον οδηγήσει στο θάνατο.
Τα περιστατικά που ξετυλίγονται στα διηγήματά του, στο "Αμάρτημα της μητρός μου", ψηφίδες μιας βασανισμένης ζωής, κομμάτια μιας ευαίσθητης ψυχής που δε βρήκε τη γαλήνη της, όσο κι αν την άξιζε.
Αυτή την ψυχή θα προσπαθήσουμε να εξερευνήσουμε στις επόμενες αναρτήσεις, φωτίζοντας τις σκοτεινές όσο και πολύτιμες πτυχές της.
.jpg)
6 σχόλια:
«Ο Βιζυηνός είναι ένας θλιμμένος ή πικραμένος πεζογράφος. Το πάθος για τη ζωή που μέσα από την επιδίωξη της άλλης πραγματικότητας φαίνεται πως ως ένα σημείο φλόγιζε τη ζωή του, δεν εκδηλώνεται μες στα διηγήματά του. Το γεγονός, όμως, αυτό εμφανίζει ως αμφισβητήσιμη και την απόφασή του ν' αδράξει πραγματικά τη ζωή. Μέσα στο πεζογραφικό έργο του τα ένστικτα του ανθρώπου δεν παρουσιάζονται να λειτουργούν άμεσα και φυσικά, αλλά, όποτε διαφαίνεται κάποια λειτουργία τους, αυτή βρίσκεται χαμένη και δυσδιάκριτη κάτω από το κοινωνικό τυπικό, και η ζωή κι η ύπαρξη των χαρακτήρων είναι περιορισμένη από τις ηθικές συμβάσεις. Υπάρχει ακόμη ένα αίσθημα θανάτου, συγκρατημένης απελπισίας και πικρής διάψευσης που παρόλον τον συχνά ειρωνικό ή και χιουμοριστικό τόνο - που σ' ορισμένες περιπτώσεις φτάνει στον αυτοσαρκασμό - που αποφορτίζει αυτό το αίσθημα από μια κοινότυπη και εύκολη δραματικότητα, δεν παύει αυτό να δίνει τον κυρίαρχο τόνο στο έργο του, καθώς και να αποκαλύπτει τη σκοτεινή του διάθεση.»
Αθανασόπουλου Β., Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Γ. Βιζυηνού. Γ΄ έκδοση, Εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1996, σ. 155 - 156.
http://www.e-alexandria.gr/Writerdesc.asp?ID=12&FTXT=1
Στην παραπάνω διεύθυνση θα βρείτε πολύ υλικό για βιβλία, συγγραφείς, λογοτεχνική ανάλυση έργων, πηγές στο Ίντερνετ ...
Ευαγγελία, καλησπέρα,
Σ'ευχαριστούμε πολύ και για το κομμάτι του Αθανασόπουλου και για την ηλεκτρονική διεύθυνση.
Το βιβλίο, με πλούσιο υλικό, πολύ χρήσιμο, κάποια αποσπάσματα τα βλέπουμε και στην τάξη.
Τη διεύθυνση που μας έδωσες δεν την ήξερα. Κι αυτή φαίνεται χρήσιμη.
Η συμβολή σου είναι ουσιαστική και -ελπίζω να αποδειχτεί - γόνιμη για τα παιδιά.
Χαιρετισμούς και στα "δικά σου" παιδιά
Ευχαριστώ αλλά η δουλειά (καταπληκτική) είναι δική σου. Εγώ περαστική είμαι. Δες τις διευθύνσεις στο Ίντερνετ. Είναι πολύ χρήσιμες. Βρήκα κι άλλη μια που φαίνεται αξιοποιήσιμη. Μπορεί και να την ξέρεις.
http://www.geocities.com/filologos_douka/logotexnia.html
Δεν έχω καταφέρει να μάθω πως κάνουμε υπερσύνδεσμο στο σχόλιο.
Ώρα για ύπνο. Καληνύχτα.
Ευαγγελία,
Τις είδα τις διευθύνσεις, είδα κι αυτή που προσθέτεις σήμερα. Τις καταχώρισα κιόλας στο ιστολόγιό μας, ώστε να υπάρχουν μόνιμα.
Πραγματικά, μας βοηθάς πολύ.
Για τον υπερσύνδεσμο στο σχόλιο θα σου στείλω e-mail.
Ευχαριστούμε, καλό απόγεμα.
Ευαγγελία,
Επ, λάθος! Δεν έχω το μέιλ.
Δεν ξέρω αν με τον όρο "υπερσύνδεσμο" εννοείς μιαν αυτόματη παραπομπή από το χώρο των σχολίων σε μια ιστοσελίδα ή σε ένα ιστολόγιο που θέλουμε.
Αν είναι αυτό που θες, στείλε μου, αν θέλεις, το μέιλ σου να στο εξηγήσω. Από 'δω, για καθαρά τεχνικούς λόγους, δε γίνεται.
Πολύ το τρέξιμο και τώρα είδα τις αναρτήσεις. Να `σαι σίγουρος ότι πολλοί φιλόλογοι (μεταξύ αυτών κι εγώ) μπαίνουν στο blog σου για ιδέες και υλικό. Το e-mail μου είναι:
estamou@uoi.gr
Δημοσίευση σχολίου