Κυριακή βράδυ, 21 Δεκεμβρίου 2008, είχαμε ραντεβού στο θέατρο Τέχνης, για να παρακολουθήσουμε την παράσταση του "Το αμάρτημα της μητρός μου", του Βιζυηνού.
Καταφέραμε να μαζευτούμε καμιά εικοσαριά, παρά το δύσκολο των ημερών..( Το θέατρο Τέχνης βρίσκεται στη στοά του βιβλίου, κοντά στο Πανεπιστήμιο και το Σύνταγμα)
Καταφέραμε να μαζευτούμε καμιά εικοσαριά, παρά το δύσκολο των ημερών..( Το θέατρο Τέχνης βρίσκεται στη στοά του βιβλίου, κοντά στο Πανεπιστήμιο και το Σύνταγμα)
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ: Γοητευτική εμπειρία να παρακολουθείς ένα έργο που λέξη - λέξη το έχεις μελετήσει. Σα να συνωμοτείς με τους ηθοποιούς..
Το θέατρο γεμάτο. Απ'την αρχή ως το τέλος, χωρίς διάλειμμα, η παράσταση, με απλά μέσα, λιτή και καλομελετημένη, υποβλητική, σε κυριεύει. "Μπήκαμε" εύκολα, βαθιά, στο έργο. Το χειροκρότημα του τέλους έντονο, θερμό, ζωηρό, παρατεταμένο. Στην έξοδο, όλοι όσοι είπαμε τη γνώμη μας συμφωνήσαμε πως μας άρεσε πολύ. Μοναδική ένσταση των περισσότερων: Η γρήγορη εκφορά του λόγου από τον Ηλία Λογοθέτη, το Γιωργή της παράστασης, τον αφηγητή. Κορυφαία στιγμή, κατά γενική ομολογία: Η αποκάλυψη του αμαρτήματος από την αφήγηση της Μαρίας Ζαχαρή.
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Όταν, στο μέσο της παράστασης, εισέβαλαν στη σκηνή περίπου 30 νέοι, σιωπηλοί αρχικά, με πανό και πικέτα και διέκοψαν την παράσταση για δυο-τρία λεπτά. Διάβασαν ένα κείμενο - διαμαρτυρία και αποχώρησαν. Το κοινπό, αμήχανο πρώτα, στο τέλος χειροκρότησε. Οι ηθοποιοί προσπάθησαν να συνεχίσουν , τελικά υποχώρησαν. Ανάμικτα συναισθήματα: Λύπη, θυμός, για την ασέβεια της διακοπής. Συμπάθεια για νέους που πνίγονται και αισθάνονται την ανάγκη να αντιδράσουν, να ακουστούν, να αφυπνίσουν. Ένα ακόμα κομμάτι του παράξενου παζλ των τελευταίων ημερών..
Τις εντυπώσεις, των παιδιών που παρακολούθησαν την παράσταση, δεν προλάβαμε να τις έχουμε - η αναμπουμπούλα των τελευταίων ημερών πριν τις διακοπές γαρ. Το σίγουρο είναι πως κανείς δεν το μετάνιωσε και πως για τους περισσότερους η πρωτόγνωρη θεατρική εμπειρία ήταν συναρπαστική. Κρατάω την ατάκα της Αθηνάς, καθώς βγαίναμε: "Την άλλη βδομάδα πού θα πάμε;;"
Χρόνια σας πολλά!
.jpg)
2 σχόλια:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑ!!!
Τις θερμότερες ευχές μου σε όλα τα παιδιά μας για
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στις πανελλήνιες,
με την πίστη ότι
«εκείνοι που επιμένουν θα κερδίσουν το σκοπό τους,
εκείνοι που επιμένουν να χτυπούν την πόρτα θα μπούνε μέσα»
και με την ελπίδα ότι
αφού δεν αλλάζουν τον κόσμο οι μεγάλοι
δε μένει παρά να τον αλλάξουν τα παιδιά.
Διονύση διάβαζα τα νέα για την παράσταση περιμένοντας με έκπληξη τη συνέχεια. Πολύ ωραίο το «σα να συνωμοτείς με τους ηθοποιούς…» όταν παρακολουθείς ένα έργο που τόχεις διδάξει στο σχολείο. Γι αυτό ήθελα κι εγώ να το δούμε. Πραγματικά πολύ επεισοδιακή η «εισβολή». Το ωραίο είναι ότι φύγατε από το θέατρο συνεπαρμένοι και έτοιμοι για νέες …αποδράσεις.
Ευχαριστούμε πολύ-πολύ και για την αφιέρωση και για την ενημέρωση και τελικά ξέρεις κάτι; Δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι η τεχνολογικά διαμεσολαβημένη επικοινωνία θα με οδηγούσε σε ένα τόσο υπέροχο συναπάντημα!
Να `σαι πάντα καλά.
Περιμένω να τα πούμε κι από κοντά.
Ε. Στάμου,
Χρόνια πολλά σας!
Δεν ξέρω, Ευαγγελία ποιος θα αλλάξει τον κόσμο, ούτε και θέλω να θυμάμαι εκείνο το απειλητικό "καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ'αλλάξει ποτέ". Λες να είναι τα "μικρά παιδιά, που κρατάνε στα χέρια τους σαν τον ήλιο το χάρτινο τις ελπίδες μας";
Και έτσι να είναι, ας τα βοηθάμε κι εμείς - τίποτα δε μας έμαθε η ρημάδα η ζωή;
Πολύ ωραίο το "σα να συνωμοτείς με τους ηθοποιούς", ναι. Ωραίο, γιατί, όταν το είδα γραμμένο ανάποδα ( "συνομωτείς"), αφού μου πέρασε η φιλολογική υστερία κι οι αυτοκτονικές τάσεις, γέλασα αρκετά.
Όμως ( μάλλον..."ώμος"..) αλήθεια, η αίσθηση ήταν έντονη κι ήταν έτσι. Όταν, μετά από δυο τρία λεπτά που κράτησε η εναρκτήρια σκηνή [παροουσιάζεται πρώτα ο Γιωργής στο φρενοκομείο], ο αφηγητής είπε το "Άλλην αδελφήν δεν είχομεν παρά μόνον την Αννιώ", θα έπρεπε να "ακούσεις" την ησυχία, μια ησυχία γεμάτη αυτιά και αδημονία, που απλώθηκε στους θεατές..
Το "συναπάντημα" συν-περιλαμβάνει αμφοτέρους. Εκ των υστέρων κρίνοντας - και έχοντας αποδαιμονοποιήσει την τεχνολογία - φαίνεται πολύ φυσικό...
Θα σου στείλω ένα mail για τα περί του ταξιδίου ημών ( Που, εντάξει, δεν είναι το μόνον της ζωής μας ταξίδιον..:-) )
Καλές μέρες, καλή ανασυγκρότηση, αν τη χρειάζεστε, βεβαίως!
Δημοσίευση σχολίου