"Προσπάθησε με όση καρδιά σ' απομένει,χάραξε τούτες τις γραμμές σταυρωτά/ύστερα γέλασε πάλι,δοκίμασε τη νιότη σου ακόμα μια άνοιξη,δεν είναι μάταιο."

Συμπληρώθηκαν τρεις σχολικές χρονιές λειτουργίας του ιστολόγιού μας.
Η αρχική του ιδέα ήταν να αποτελέσει ένα – επιτρέψτε τη μακάβρια αναλογία! – μηχανισμό στήριξης των μαθητών της θεωρητικής της Γ΄λυκείου στο μάθημα της λογοτεχνίας κατεύθυνσης. Παράλληλος στόχος η συμβολή στην αποκατάσταση της τραυματισμένης σχέσης των παιδιών με το αντικείμενο.
Προσπάθησε να προσφέρει χρήσιμο υλικό, κείμενα, ασκήσεις, ερωτήσεις, να συμπληρώνει το μάθημα της τάξης, να κάνει παραπομπές, να συστήνει, να ανοίγει θέματα και να προκαλεί συζητήσεις πάνω σ’ αυτά, να παραμένει ανοιχτό ώστε να απαντά σε κάθε απορία, ερώτηση, δυσκολία των παιδιών ανά πάσα στιγμή, να αναπληρώνει τις ώρες μαθημάτων που χάνονταν προτείνοντας κείμενα προς μελέτη και εργασίες, προσπάθησε να κρατήσει την επικοινωνία καθηγητή και μαθητών ζωντανή και να καλλιεργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης, αλληλοσεβασμού, αγάπης, έτσι που ο μαθητής να τονώνεται, να έχει ένα στέρεο στήριγμα, να μπορεί να προετοιμαστεί για τις εξετάσεις χωρίς άλλη εξωσχολική βοήθεια και με όρους ευχάριστους.

Παράλληλα, με τον καιρό, μια και το ιστολόγιο της τάξης μας είναι εκ των πραγμάτων εκτεθειμένο στη δημοσιά του διαδικτύου, είχε την ανέλπιστη χαρά να συναντήσει και να γνωρίσει εξαιρετικούς ανθρώπους, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου, να «αδελφοποιηθεί» με άλλα σχετικά ιστολόγια, να συμπορευτεί με συναδέλφους που μοχθούν, που αγαπούν τη δουλειά τους και που δίνουν την ψυχή τους – κι αυτό ήταν ένα παράπλευρο κέρδος, κέρδος απ’ αυτά που νοηματοδοτούν τη ζωή και την ομορφαίνουν, κέρδος που σε κάνει να πιστεύεις ότι η έρημος υπάρχει μόνο για να δικαιολογεί τις οάσεις της.

Φυσικά πολλά πράγματα δεν κατάφερε, πολλούς κρυφούς στόχους δεν τους έφτασε. Πολύ λίγες φορές, π.χ, μέσα από το σχολιασμό των θεμάτων των αναρτήσεων η συζήτηση βάθυνε και πρόσφερε έναν πολυπρισματικό προβληματισμό.
Και φτάνει τώρα, μετά από αυτά τα τρία χρόνια λειτουργίας, να χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί, να ζυγίσει προσεκτικά τα δεδομένα και τις αντοχές του και να αποφασίσει για τη συνέχεια ή για το τέλος.

Ας του επιτρέψουμε, λοιπόν, να μαζέψει τα συμπράγκαλά του και να τα σκεφτεί όλα αυτά κάτω από το ζωογόνο κυκλαδίτικο φως.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, συνοδευμένο με πολλή συγκίνηση, σε όσους, μαθητές και φίλους, συμπορευτήκαμε. Καλό σας καλοκαίρι.
( Στον τίτλο δυο στίχοι του Μ. Αναγνωστάκη)