Στοιχεία βιογραφικού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

(φωτ. artpoeticacouvelis.blogspot.com)

" Το επ' εμοί, ενόσω ζώ και αναπνέω και σωφρονώ,

δεν θα παύσω πάντοτε να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστό μου,

να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν

και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια Ελληνικά ήθη"

(φωτ. artpoeticacouvelis.blogspot.com)

Ας δούμε λίγα στοιχεία από το βιογραφικό του Παπαδιαμάντη, μια και το διήγημά μας συγκαταλέγεται στα αυτοβιογραφικά του. Τα στοιχεία στα οποία εστιάζουμε στο βιογραφικό είναι αυτά που παραπέμπουν στο διήγημα:
* ζωή, μικρός, στη Σκιάθο, μεγάλος στην Αθήνα.
* στενή σχέση με την εκκλησία (πατέρας ιερέας, ο ίδιος ψάλει από μικρός, αγιογραφεί, ζει στο Άγιον Όρος ως δόκιμος μοναχός για οκτώ μήνες, συχνάζει στις αγρυπνίες κλπ)
* η ζωή στην Αθήνα δεν του αρέσει, κάποια στιγμή θα την εγκαταλείψει.
* αίσθηση αποτυχίας, χαμηλή αυτοεκτίμηση (διακόπτει πολλές φορές τις σπουδές του, δεν τελειώνει ποτέ το Πανεπιστήμιο, δε διαχειρίζεται σωστά το χρήμα, όταν το έχει, πίνει συστηματικά, δε θεωρεί τον εαυτό του ικανό να υπηρετήσει το μοναχικό σχήμα κα)
* μονήρης, ασκητικός, χωρίς πολλές σχέσεις.

(φωτ. artpoeticacouvelis.blogspot.com)

1851: Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννιέται στη Σκιάθο. Ο πατέρας του, ιερέας, τον οποίο και ακολουθεί στις λειτουργίες ( "μικρός ἐζωγράφιζα ἁγίους"). Μεγαλώνει ανάμεσα σε εννιά αδέλφια.
1856: Δημοτικό στη Σκιάθο, σχολαρχείο στη Σκιάθο και τη Σκόπελο, Γυμνά-
-1870 σιο στη Χαλκίδα ( εἶτα ἔγραφα στίχους καί ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας") και τον Πειραιά, " εἶτα διέκοψα τάς σπουδάς μου καί ἔμεινα εἰς τήν πατρίδα".
1872: Μεταβαίνει στο Άγιον Όρος " χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας" ως δόκιμος μοναχός. Δε θεωρούσε, όμως, τον εαυτό του άξιο να φέρει το "αγγελικό σχήμα" και έφυγε.
1873-4: Πειραιάς. Φοιτά στο Βαρβάκειο απ' όπου παίρνει απολυτήριο. Γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία και δε θα τελειώσει ποτέ. Στο μεταξύ ασχολείται με τις ξένες γλώσσες και
1875- φτωχοζεί στην Αθήνα, ολιγαρκής και λιτοδίαιτος, όπου αρχίζει και 1890 γράφει πιο συστηματικά, δημοσιεύει κείμενά του στις εφημερίδες της εποχής, μεταφράζει, συχνάζει στις αγρυπνίες του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα, ψέλνοντας πολλές φορές ο ίδιος. Ζει ασκητικά, ζωή μοναχική κι εργένικη, χωρίς πολλές επαφές και κοινωνικές σχέσεις, πίνει και καπνίζει έτσι που η υγεία του κλονίζεται.
1890: Αρχίζει και επισκέπτεται τακτικότερα τη Σκιάθο, ώσπου, το
1908 επιστρέφει οριστικά, με σκοπό να μην ξαναγυρίσει στην πόλη "της δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών...".
1911: Αφήνει την τελευταία του πνοή στο νησί του που τόσο αγάπησε.