tag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post6856755406657069773..comments2023-10-15T15:00:31.273+03:00Comments on Λογοτεχνία κατεύθυνσης: Δεν υπάρχει άλλο γιατρικό από την εξομολόγησηΔιονύσης Μάνεσηςhttp://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post-34093118485378990312010-02-24T00:07:17.553+02:002010-02-24T00:07:17.553+02:00αχαχαχαχχαχα
συγγνώωωμηηη, απλά με τα γκρίκλις έχω...αχαχαχαχχαχα<br />συγγνώωωμηηη, απλά με τα γκρίκλις έχω ξεχάσει και τα λίγα που ήξερα..<br /><br />Αχ κύρια Μάνεση, μακάρι να τα πάω καλά, μακάρι... Γιατί μου αρέσει το μάθημα αυτό πάρα πολύ.. :/<br /><br />Όσο για τη Δημουλά, ας είναι από CD, τι να κάνουμε!<br /><br />αααα, αν μπορείτε να μου φέρετε ένα από αυτά τα τεστάκια που ετοιμάσατε για τον Ιωάννου.<br />Καληνύχτα, τα λέμε αύριο!<br /><br />-ΣτέφηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post-23855714785006537912010-02-23T17:38:46.845+02:002010-02-23T17:38:46.845+02:00Στέφη,
Τι ωραία που τα λες!
Λες, π.χ: "Όμως...Στέφη, <br />Τι ωραία που τα λες!<br /><br />Λες, π.χ: "Όμως ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, δείχνει έναν άνθρωπο ίσως μοναχικό κι εσωστρεφή, κάποιον που ψάχνει να βρει τον εαυτό του, πού ανήκει."<br />Μήπως αυτή σου η παρατήρηση είναι κάτι άλλο από αυτό της εσωτερικής περιπλάνησης στους χώρους της ατομικής και συλλογικής μνήμης, που λέγαμε στην τάξη;<br />Και την κάνεις όχι επειδή τα παπαγάλισες από το βιβλίο, αλλά, απλούστατα, επειδή διάβασες λίγα του αφηγήματα με ενδιαφέρον και προσοχή.<br />Όχι μόνο ακυρώνεις την "ανάγκη" της αποστήθισης έτσι, αλλά στο τέλος θα ανταποκριθείς καλύτερα σε εμπεδωμένα, αφομοιωμένα στοιχεία.<br /><br />Αλλά κι όλες οι υπόλοιπες παρατηρήσεις σου είναι σημαντικές, προϊόντα ευαισθησίας και νηφάλιας προσέγγισης. Τυχερά τα βιβλία που θα πέσουν στα χέρια σου στο μέλλον!<br /><br />Για την κ.Δημουλά θα τα πούμε από κοντά. Για την ώρα, θα την "ακούσουμε" ( τη Δευτέρα) σε αρκετά ποιήματά της. Αλλά - σε απογοητεύω..- από CD.<br /><br />Όσο για την εξωμωλώγηση... Με ωμέγα! (Ω)μέγας είσαι, Κύριε!<br />:-)Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post-85431558190141967472010-02-23T17:28:23.593+02:002010-02-23T17:28:23.593+02:00Ειρήνη,
Καλησπέρα. Ναι. Για να λυτρωθεί. Αλλά, βλ...Ειρήνη, <br />Καλησπέρα. Ναι. Για να λυτρωθεί. Αλλά, βλέπεις, εποχές, συναισθήματα, καταστάσεις "στο πιάτο" μας προσφέρει, με τον τρόπο που το κάνει.<br /><br />Καλά σου (ξανα)ξεκινήματα και σένα.Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post-47093929639322325602010-02-22T00:16:32.354+02:002010-02-22T00:16:32.354+02:00Μπορώ να πω πως πλέον ο τρόπος που γράφει μ'αρ...Μπορώ να πω πως πλέον ο τρόπος που γράφει μ'αρέσει.<br />Στην αρχή δεν μου έκανε και μεγάλη αίσθηση (καθώς γενικά προτιμώ τα ποιήματα..)<br />Όμως ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, δείχνει έναν άνθρωπο ίσως μοναχικό κι εσωστρεφή, κάποιον που ψάχνει να βρει τον εαυτό του, πού ανήκει.<br />Λίγο πολύ όλοι έχουμε περάσει φάσεις στη ζωή μας που να μας προβληματίζουν οι ίδιες σκέψεις. Μου αρέσει ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, ο τρόπος που τα αποτυπώνει στο χαρτί, σαν σκέψεις γραμμένες σε ημερολόγιο, εξωμολόγηση, συναίσθημα, η οργή για την άσχημη στροφή που παίρνει η ζωή των ανθρώπων εξαιτίας της τεχνολογίας, η μοναξιά και η απομόνωση της ζωής στην πόλη, η αποξένωση και η αποστασιοποίηση απο τους άλλους, η αδιαφορία, η προσφυγιά και τα δινά της..<br />Εμένα μ'άρεσε πάρα πολύ στο δεύτερο πεζογράφημα στο σημείο που πλέον η οικογένεια έχει καταλάβει την ταυτότητα της γυναίκας, και η γυναίκα το ίδιο. Ιδίως εκεί που λέει: "Είχαμε κι εμείς αφήσει σπίτια κι αμπελοχώραφα εκεί κάτω.", δεν ξέρω μου γέννησε διάφορα συναισθήματα, χωρίς βέβαια να 'χω ζήσει κάτι τέτοιο.<br />Απλά, αυτό το ότι άνθρωποι με τόσες διαφορές, στην ουσία εχθροί, έχουν συνάμα και τόσα κοινά. Και μάλιστα κάτι τόσο βασικό όσο το ότι αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους τα σπίτια τους, τον τόπο τους, τη ζωή τους, το ότι βρίσκονται την ίδια κατάσταση, με τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια νοσταλγία.. Δεν ξέρω, ίσως θα μπορούσα να το θεωρήσω συγκινητικό, αν και δεν νομίζω πως αυτή είναι η κατάλληλη λέξη.<br />Απλά αν όλοι οι άνθρωποι βλέπαν έτσι τα πράγματα και δεν επιρεάζονταν τόσο από τις διαφορές τους, ίσως η ζωή όλων να 'ταν κάπως πιο όμορφη.<br />Τέλοσπάντων, άντε να περάσουμε κάποια στιγμή στη Δημουλά!<br />(Κι αν θα μπορούσατε να κλείσετε μαζί της μια συνέντευξη να έρθει να μας μιλήσει θα ήταν τέλειο.. Κάποια παιδιά από το 4ο λύκειο μου είπαν ότι πήγαν και την είδαν και ήταν μια πανέξυπνη, εκπληκτική, γοητευτικότατη γιαγιούλα που τους μάγεψε..)<br /><br />-ΣτέφηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7731951930802974091.post-47520602243115785482010-02-21T22:18:49.694+02:002010-02-21T22:18:49.694+02:00"Eγραφε για να λυτρωθει".
Νομιζω οτι μπο..."Eγραφε για να λυτρωθει".<br />Νομιζω οτι μπορω να τον νιωσω...<br />Και συμφωνω απολυτα βεβαια!!<br />Είπαμε ο γραπτος λογος σε "αδειαζει", σε γαληνευει και σε ηρεμει!!!!<br /><br />καλη βδομαδα απο αυριο! τα φιλια μου στην ωραια σας ταξη!!!Ἅ λ ςhttps://www.blogger.com/profile/11161928813035268215noreply@blogger.com